“ผมเป็นพี่ชายของบุ๋ม ยินดีที่ได้รู้จักนะครับคุณ... ”
“ภัสราค่ะ...ดิฉันเป็น... ”
“เธอเป็นเพื่อนผมเองครับ และที่ผมพาเธอมาวันนี้ก็จะได้เป็นสักขีพยานให้ผมกับบาลิกา”
รามิลแทรกขึ้นและทำให้ภัสราชะงัก สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด
“สักขีพยานเหรอคะ...รามิล...นี่หมายความว่ายังไง สักขีพยานเรื่องอะไรกัน?”
“ก็เป็นสักขีพยานให้ผมกับบาลิกา เนื่องในโอกาสที่ผมจะขอภรรยาของผมแต่งงานยังไงล่ะ”
พูดจบรามิลก็ผละห่างจากภัสรา เขาก้าวเข้าไปหยุดยืนข้าง ๆ บาลิกาซึ่งขณะนั้นเธออุ้มหนูน้อยเรนนี่ เด็กหญิงฉีกยิ้มกว้างเมื่อเห็นหน้าคนเป็นพ่อและพยายามเอื้อมแขนเหมือนกับจะบอกว่าให้รับหนูน้อยไปอุ้มที แต่รามิลกลับล้วงอะไรบางอย่างในกระเป๋ากางเกงออกมา มันเป็นกล่องกำมะหยี่สีชมพูเล็ก ๆ เขาเปิดมันออกและทำให้ภัสราถึงกับเบิกตาค้างเพราะภายในนั้นเป็นเรือนแหวนแพลตตินั่มประดับเพชรส่องประกายระยิบระยับยามต้องแสงแดด แม้แต่ภาสกรเองก
