“แล้วคุณภัสราล่ะคะ คุณทำอย่างนั้นเท่ากับเป็นการหักหน้าเธอต่อหน้าคนหมู่มากนะคะ”
“ผมไม่ได้หักหน้าใครทั้งนั้น วันนี้ผมตั้งใจแล้วว่าผมจะทำอะไร ก็แค่อยากประกาศให้โลกได้รู้ว่าคุณเป็นเมียของผมถูกต้องทั้งโดยพฤตินัยและนิตินัย”
“ด้วยการขอฉันแต่งงานที่ปีนังฮิลล์อย่างนั้นเหรอคะ จริง ๆ แล้วไม่จำเป็นก็ได้ค่ะ ถึงยังไงฉันก็ไม่พาลูกหนีคุณไปไหนหรอกนะคะ”
“แต่เมื่อเช้าคุณก็คิดจะทำอย่างนั้น บอกผมมาสิบาลิกาว่าคุณอยากจะหนีผมไปอีกจริงๆใช่ไหม”
เขาก้มหน้าลงมาแล้วกระซิบถามใกล้ ๆ ปลายจมูกโด่งเป็นสันของเขาแนบชิดกับแก้มนวลเนียน มันทำให้หญิงสาวร้อนวูบวาบและปั่นป่วนขึ้นมาแต่แล้วน้ำตาหยดน้อยก็ถั่งไหลออกมาจากดวงตากลมวาวเป็นประกายสุกใสของเธอ
“ถ้าฉันบอกว่าใช่ล่ะคะ คุณก็คงจะไม่ให้อภัยฉันเพราะคุณบอกแล้วว่าถ้าฉันคิดหนีคุณไปอีกเป็นครั้งที่ 2 คุณจะทำยังไงกับฉันบ้าง”
“ถ้าอย่างนั้นบอกหน่อยสิคุณคิดว่าผมจะทำยังไงกับคุณบ้างล่ะ”
