ตอนนี้เธอไม่รู้ว่ารามิลกำลังคิดอะไรอยู่เพราะหลังจากที่เขาได้รับรู้ว่าเธอตั้งท้องเขาก็หายไปปล่อยให้เธอต้องอยู่ในห้องเพียงลำพังกับความรู้สึกสิ้นหวัง พี่ชายของเธอแค่ส่งข้อความมาทางโทรศัพท์ไม่ได้โทรมาถามใครสารทุกข์สุขดิบซึ่งเธอก็รู้ว่าภาสกรเป็นคนนิสัยแบบนี้ หากแต่เธอจะทำอะไรได้นอกจากยอมรับสภาพของตัวเองที่ยิ่งนับวันก็จะยิ่งแพ้ท้องทั้งที่ก็เป็นเพียงช่วงเดือน 2 เดือนแรกของการตั้งครรภ์
ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าร่างกายของเธอจะเปลี่ยนไปได้มากถึงขนาดนี้ ของที่เธอชอบกลับกลายเป็นสิ่งที่เธออยากหลีกห่าง บาลิกาไม่สามารถดื่มกาแฟแก้วโปรดและไม่สามารถดื่มนมที่แม่บ้านจัดเตรียมมาให้ เธอกินแต่ข้าวต้มและดื่มน้ำเต้าหู้ นอกจากนี้ก็กินอาหารได้เพียงเล็กน้อยเพราะหลังจากนั้นก็อาเจียนออกมาจนเกือบหมด สิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายลงได้จากอาการแพ้ท้องก็คือยาบำรุงของนายแพทย์เพื่อนสนิทของเรามีที่จัดไว้ให้เท่านั้น
เมื่อค่ำลงหลัง
