“ใช่ค่ะ...ก็...คุณภัสรายังไงล่ะคะ ฉันเห็นเธอมาที่นี่ทุกวันแล้วก็นอนที่นี่บ่อยด้วย”
“วันนี้เขาติดธุระไม่ได้มาอยู่เป็นเพื่อนผม”
คำว่าอยู่เป็นเพื่อนทำให้บาลิการู้สึกสะท้อนในหัวอก เธอเก็บกลั้นความเจ็บปวดลงลึกเข้าไปที่ใต้บึ้ง ตอนนี้เธอรู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอและยิ่งต้องเผชิญกับอาการแพ้ท้องก็ยิ่งทำให้เธอแทบจะกลั้นน้ำตาตัวเองไว้ไม่ไหว รามิลเห็นเธอเป็นอะไร เขาข่มเหงน้ำใจของเธอและพอเธอท้องเขาก็หาผู้หญิงคนใหม่เข้ามาเหยียบย่ำหัวใจของเธออีก เขาจะรู้บ้างไหมว่าตอนนี้เธอไม่ได้รู้สึกกับเขาเพียงแค่การเป็นตัวประกันเหมือนครั้งแรกที่ได้เจอหน้ากับผู้ชายหัวใจด้านชาฝาแฝดของแฟนเก่าเธอซึ่งยิ่งนับวันภาพของรามิลก็ยิ่งแจ่มชัดในความคิดของเธอ ในขณะที่ราเมศค่อย ๆ เลือนหายไปจากความทรงจำของบาลิกาทีละน้อยจนแทบจะไม่หลงเหลืออะไรอีกแล้ว สักครู่เธอได้ยินเสียงเขาถอนหายใจก่อนพูดว่า
“อย่าไปสนใจคนอื่นเลย ตอนนี้มาพูดเรื่องของเราจะด
