นาร์มินนำยำแซลมอนกุ้งสดและน้ำแตงโมปั่นของโปรดตัวเองเดินมายังห้องอาหาร ส่วนมาร์คินเดินไปหยิบจานและช้อนส้อมมาให้ หญิงสาวนั่งลงเพื่อแกะอาหารลงใส่จานโดยมีสามีหนุ่มนั่งมองอยู่ตรงมุมโต๊ะมองภรรยาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรักและเอ็นดู
ทันทีที่นาร์มินเริ่มเทยำแซลมอนกุ้งสดใส่จาน กลิ่นปลาร้าก็คลุ้งกระจายไปทั่วบริเวณ มาร์คินเผลอสูดดมกลิ่นนั้นเข้าเต็มปอดอย่างลืมตัว มาเฟียหนุ่มทำสีหน้าพะอืดพะอมรู้สึกเหมือนมีก้อนอะไรบางอย่างกองอยู่บนตรงคอหอยของลำคอ
“อึก!”
“เป็นอะไรคะ?” เธอหันไปถามมาร์คินที่กำลังใช้มือปิดปากตัวเองและมีสีหน้าพะอืดพะอม
เขาไม่สามารถตอบโต้นาร์มินกลับได้เพราะตอนนี้เหมือนอาหารทุกอย่างที่ทานเข้าไปกำลังกองอยู่บนคอหอยตรงลำคอ แค่ได้กลิ่นปลาร้าก็รู้สึกคลื่นไส้ทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่เป็น เขาลุกพรวดจากเก้าอี้ไปยังห้องน้ำเพราะไม่ไหวแล้ว
พรวด!
เธอมองตามมาร์คินที่วิ่งออกไปด้วยความมึนงงว่าเขาเป็นอะ
