เช้าวันต่อมา
นาร์วินนั่งมองณิดาที่นอนหลับบนตักตัวเองตั้งแต่เมื่อคืนพลางลูบหัวคนตัวเล็กไปด้วย เมื่อคืนเขาแทบไม่ได้นอนแต่ก็มีงีบหลับไปบ้าง เพราะนั่งท่าเดียวติดต่อกันมาหลายชั่วโมงบวกกับมีณิดานอนบนตัก ทำให้เขาไม่สามารถนอนหลับได้
ความจริงเขากลับไปนอนที่ห้องพักตัวเองได้ แต่เลือกที่จะไม่กลับเพราะไม่อยากทิ้งณิดาไว้คนเดียว
“อื้อ…” ณิดาส่งเสียงในลำคอเบาๆ ทว่าเปลือกตายังคงแนบสนิทกันอยู่
เขาอมยิ้มในตอนนั่งมองณิดาหลับ กระต่ายน้อยของเขาเวลาหลับช่างน่ารักเสียจริง ไม่รู้ว่าพอตื่นขึ้นมาจะแผลงฤทธิ์อะไรใส่เขาอีกหรือเปล่า เมื่อคืนเธอเมามากจนเผลอหลุดปากพูดประโยคหนึ่งออกมา
‘ไม่รักฉันแล้วเหรอหืม?’
‘รัก แต่ว่างอนอยู่’
ณิดาหลุดปากพูดเองอย่างนี้ เขาคงจะปล่อยให้เธอหลุดรอดไปอยู่หรอก ว่ากันว่าคนเมามักชอบพูดความจริง และเขาเชื่อว่าสิ่งที่ณิดาพูดเมื่อคืน มันออกมาจากความรู้สึกที่แท้จริง
ติ๊งต่อง~
เสียงออดของ
