กอหญ้า
“ใครล่ะ” ยายฉันถามออกมาหลังจากฉันกลับขึ้นบ้านมาคืน
“เจ้านายหญ้าจ้ะ”
“อ้าว แล้วเขามาทำอะไรล่ะ”
“พอดีเขาแวะมาธุระแถวๆนี้ ก็เลยแวะมาคุยเรื่องงานนิดหน่อย” ฉันจำต้องโกหกยายออกไปอย่างรู้สึกผิด แต่ก็ยังดีกว่าบอกความจริงออกไปแล้วทำให้ยายต้องผิดหวัง
“เห้อ เรามันจน ต้องเรียนไปด้วยทำงานไปด้วย เหนื่อยหน่อยนะ ยายไม่ได้มีเงินทองให้เหมือนคนอื่นเขา” ยายพูดขึ้น แต่ฉันกลับไม่เคยโทษยายเลยสักนิด
“ยายพูดอะไรแบบนั้นล่ะ ยังไงคนเราทุกคนเรียนจบก็ต้องทำงานอยู่แล้ว ทำตอนนี้ดีซะอีก เวลาไปทำงานจริงๆจะได้ไม่ลำบาก” ตอนแรกฉันก็ไม่เข้าใจหรอกว่าทำไมตัวเองต้องทำงานเหนื่อยแบบนี้ทั้งที่เพื่อนได้เล่นกันอย่างสนุกสนาน แต่พอเริ่มโตขึ้นฉันก็เริ่มเข้าใจ ว่าถ้าไม่ทำก็ไม่มีอะไรกิน
ชีวิตคนเรามันเกิดมาไม่เท่ากัน ถ้าเลือกเกิดได้ทุกคนคงอยากเกิดมาบนกองเงินกองทองกันทั้งนั้น แต่เพราะมันเลือกไม่ได้ไง ในเมื่อเราเกิดมาเป็นแบบนี้แ
