"งั้นหรอ แล้วกับเส้นด้ายล่ะ พี่เป็นผัวเธอด้วยรึเปล่า"
ฉันเอ่ยถามพี่ป่าน้ำเสียงสั่นเครือ ฉันจ้องมองหน้าพี่ป่าเพื่อรอคำตอบ
"ตอบไม่ได้ก็ปล่อยแอมไปเถอะ ในเมื่อพี่ต้องการจะห่างอยู่แล้ว อย่ามา..."
"มึงดื่มรึเปล่า ?" จู่ๆ พี่ป่าก็พูดขัดขึ้น แถมอารมณ์มันชั่งแตกต่างจากเมื่อกี้เอามากๆ
"ไม่ได้ดื่ม"
"อื้ม ดีแล้ว"
"ปล่อยได้แล้วค่ะ" ฉันพูดพรางแกะมือหนาของพี่ป่าออก
"กลับไปกับกูได้มั้ย ให้เวลากูอีกนิด" พี่ป่ามองหน้าฉัน สายตาเขาเหมือนกำลังอ้อนวอนฉันอยู่
เขากำลังทรมานฉันอีกแล้ว...
"แอมไม่ไป ตัวเองพูดอะไร ทำอะไร ก็ช่วยจำเอาไว้ด้วยนะคะ"
"แอม มึงเข้่าใจคำว่าห่างมั้ย ไม่ใช่เลิก!!"
"พี่ป่าปล่อยแอมมันเถอะคนมองเยอะแล้ว" รินพูดขึ้น
"มึงรอกูอีกหน่อยไม่ได้รึไงวะแอม"
"ให้แอมรออะไรล่ะ รอรัก หรือ รอเลิก"
พี่ป่าเงียบ คำถามง่ายๆแค่นี้เขายังตอบฉันไม่ได้เลย แล้วจะเอาฉันกลับไปอีกทำไมกัน
"กลับเถอะริ
