วันต่อมา....
ฉันรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะเหมือนได้ยินเสียงคนกำลังค้นหาอะไรสักอย่าง เสียงมันรบกวนทำให้ฉันต้องลืมตาขึ้นมาดู
ภาพที่ฉันเห็นมันทำให้ฉันต้องคลี่ยิ้นออกมาอย่างห้ามตัวเองไม่ได้เลยจริงๆ
คือตอนนี้พี่ป่ากำลังเอาเสื้อผ้าที่อยู่ในกระเป๋าของฉันใส่ไม้แหวนเสื้อแล้วก็เอาจัดใส่ตู้ให้อย่างเป็นระเบียบ
ทำไมพี่ป่าทำตัวน่ารักขนาดนี้นะ ฉันตาฝาดไปรึเปล่าเนี่ย
"พี่ป่า เดี๋ยวแอมทำเองก็ได้"
ฉันลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินไปหาพี่ป่า
"ไม่ต้องเดี๋ยวกูทำเอง"
"มันเสื้อผ้าแอม เดี๋ยวแอมทำเองก็ได้"
ฉันก้มลงไปหยิบเสื้อผ้าที่วางกองอยู่บนพื้น มันเป็นชุดใส่เที่ยวของฉัน ไม่รู้ว่าพี่ป่าแยกออกมากองไว้ทำไมเหมือนกัน
"ชุดพวกนั้นไม่ต้องไปยุ่ง" พี่ป่าพูดออกคำสั่งเมื่อเขาเห็นฉันก้มลงไปหยิบชุด
"ทำไมละคะ แอมอยากช่วยจริงๆ"
"กูหมายถึง ชุดแรดๆพวกนี้กูจะเอาไปเผาทิ้งให้หมด"
"ห๊ะ...!!" ฉันตาโตขึ้นมาทันทีที่พี่ป่
