ยังไม่ทันที่แอร์ในรถยนต์จะทันได้เย็นยามที่อาร์เจและมัดหมี่เข้ามานั่ง โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นมาซึ่งไม่ต้องบอกก็พอรู้ว่าใครที่โทรตามไล่หลังมาขนาดนี้ สงสัยเพิ่งรู้ตัวว่าถูกทิ้ง
[ไอ้เพื่อนเฮงซวย มึงพาเจ๊กูหนีเหรอ ?]
“พูดดี ๆ”
อาร์เจเชื่อมโทรศัพท์เข้ากับรถยนต์เพราะต้องขับรถและคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ก็ได้ยินมันทุกคำ เพราะฉะนั้นเขาถึงปรามเพื่อนอย่าพูดอะไรไม่เข้าท่าออกมา
[แม่ง ! ไม่รู้ล่ะมึงชิ่งกู มึงผิด] มัดหมี่กลอกตาเบื่อหน่าย และไม่เข้าใจเลยว่านี่น้องชายเธออายุเท่าไหร่แล้ว โตเป็นควายขนาดนี้ยังมาทำตัวหน้าไม่อายใส่เพื่อนแบบนี้อีก [กูจะรับคำขอโทษเป็นการเลี้ยงเหล้าเท่านั้น ?!]
ฟังจากน้ำเสียงก็พอเดาออกว่ามาร์ชยังคงไม่หายหงุดหงิดจากสถานการณ์เมื่อซักครู่เท่าไหร่ แถมคนที่รักหน้าตาของตัวเองยิ่งกว่าอะไรคงไม่หายเร็ว ๆ นี้แน่ ๆ
แต่ถึงจะโดนพาลใส่แค่ไหนอาร์เจก็ยังนิ่งไม่ได้เปลี่ยนสีหน้าเลย เขายังค
