“อย่าเอาเรื่องแบบนี้มาล้อเล่น ไม่มีเรื่องจะหลอกแล้วใช่มั้ยถึงได้สร้างเรื่องลูกขึ้นมา !!” ฉันจ้องเหมันต์ตาเขม่ง เขาเป็นผู้ชายที่เห็นแก่ตัวมากจริงๆ เขาทำรายความรักความรู้สึกดีๆของฉันไปหมดแล้ว เขาจะรู้ตัวบ้างมั้ย
เหมันต์ถอนหายใจออกมาเบาๆอีกครั้ง พร้อมกับยกมือขึ้นมาวางบนหน้าท้องของฉันเหมือนเดิม
“พอใจแล้วใช่มั้ยที่เห็นหมวยเป็นแบบนี้ เลิกหลอกหมวยได้แล้วเหมันต์ เลิกล้มความคิดที่จะเอาหมวยไปแลกกับทรัพย์สมบัติพวกนั้น ชีวิตมันเป็นของหมวย !!” ฉันลองใจเย็นและพูดขอร้องอ้อนวอนเหมันต์ หวังว่าเขาจะนึกเห็นใจฉันบ้าง
“กูไม่เคยคิดจะยกเมียกูให้ใคร กูรักมึงคือกูรักมึงหมวย กูไม่ได้หลอกอะไรมึง” เขายังคงปั่นหน้าหลอกฉันเหมือนเดิม ฉันไม่น่าพูดดีกับเขาเลยจริงๆ
“ออกจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่หมวยจะกลับบ้าน !!” ฉันยืนกรานเสียงหนักแน่น ก่อนที่จะเบือนหน้าหนีคนใจร้ายไปทางอื่น
“ไม่ให้กลับ !!” เหมันต์รีบพูดสวนขึ้นทันควัน
