“ถ้าเมียฉันเป็นอะไรไป กูเอาพวกมึงสองคนถึงตายแน่…”
ภีมและแอรินมองหน้ากันอย่างเลิ่กลั่ก สีหน้าทั้งสองคนตอนนี้ซีดเผือดราวกับไก่ต้ม อนาคินไม่ได้มาคนเดียวแต่พาเพื่อนอีกสี่คนมาด้วย ทั้งหมดจ้องไปยังสองคนตรงหน้าด้วยแววตานิ่งเรียบดูน่ากลัว
“ไหนบอกว่ามันไม่รู้ไง!” ภีมกัดฟันถามแอริน ความซวยเริ่มมาเยือน ตอนนี้อนาคินรู้แผนการทุกอย่างของทั้งสองคนแล้ว
“มึงอยู่จัดการพวกมันสองคน เดี๋ยวกูกับไอ้คิมจะไปช่วยเฌอเบลล์เอง” ลูคัสบอกอนาคิน
อนาคินพยักหน้ารับ เชื่อมือลูคัสว่าจะต้องช่วยเฌอเบลล์ได้ แม้อยากไปเองมากกว่าแต่ก็ต้องอยู่สั่งสอนสองคนนี้ให้เข็ดหลาบจนไม่กล้ามายุ่งกับแฟนตัวเอง
“ไม่ทันหรอก ป่านนี้เบลล์คงโดนอุ้มไปแล้ว” ประโยคนั้นของแอรินเปรียบเสมือนเชื้อเพลิงที่ราดลงบนกองเพลิง อนาคินขบกรามแน่น ก่อนจะพุ่งเข้าไปกระชากเส้นผมแอรินมาอย่างแรง
พรึ่บ!
“โอ้ย!!” แอรินร้องเสียงหลง มือเรียวเล็กพยายามแกะมือที่โดนอนาคิน
