"จะทำก็รีบทำเถอะค่ะ"
"เธอเป็นคนใจร้อนตั้งแต่เมื่อไหร่"
"หนูไม่อยากอยู่ในห้องนี้นาน เพราะคนรับใช้ก็จ้องแต่จะจับผิด"
"ใคร"
"นวล คนที่คุณหญิงใหญ่มอบหมายให้ไปดูแลบ้านเล็กให้คอยรับใช้ค่ะ"
"เดี๋ยวฉันจะจัดการให้เอง"
เป็นเขาที่หยิบเชือกเส้นสีแดง แล้วกระชากแขนตัวเล็กมามัดรวบตึงไว้ด้านหน้า
ลากเก้าอี้เดี่ยวมาตั้งวาง อุ้มให้นั่งอยู่ในท่าหลังตรง
หมับ
กางเกงในสีขาวของชีเปียที่กระจายบนพื้น ถูกไฟท์หยิบขึ้นมาแล้วยัดใส่ปากเจ้าของที่โดนมัดอยู่ ดวงตาคมกริบจดจ้องอย่างตื่นเต้น เสียงกระซิบพูดแผ่ว "เวลาเจ็บมาก เสียงร้องจะได้ไม่ดังทะลุออกจากห้อง"
อีกฝ่ายไม่สามารถร้องท้วง รีบหลับตาปี๋
ขณะที่เขานั่งคุกเข่าตะปบริมฝีปากหนาดูดเลีย เม็ดนมทั้งสองข้างชุ่มเปียกไปด้วยน้ำลายเคลือบ
มือหนาบีบเค้นคลึงจนเต้าอวบเนื้อบี้แบน แทรกออกตามรอยแยกระหว่างนิ้ว สร้างความร้าวรานอย่างสยิวซ่านต่อเนื่อง
ชีเปียหายใจแรงจนนมสั่นกระเพื
