“ไม่นะ อย่านะดินแดน นายทำแบบนี้ไม่ได้!!”
เจ้าเอยร้องไห้และส่ายหน้าจนน้ำตาเปรอะเปื้อนเต็มสองแก้ม แต่เสียงสะอื้นของเธอก็ไม่ทำให้คนด้านหลังหยุดการกระทำป่าเถื่อนนี้ มือหนาจับรอบแกนกายของตัวเองที่ยังไม่แข็งสู้ดี พยายามยัดมันเข้าไปในช่องทางด้านหลังของหญิงสาวที่ไม่เคยมีใครรุกล้ำเข้ามาก่อน เจ้าเอยเบิกตาโพลงเมื่อปลายหัวบานค่อยๆ แทรกผ่านเข้ามา ความเจ็บปวดเข้าเกาะกิน เธอพยายามดีดดิ้นแต่ก็ไม่หลุดพ้นจากพันธนาการเลวร้ายนี้
“ฮึก ฉันขอร้อง”
“ร้องให้ตายซะสิ”
ดินแดนยัดท่อนเอ็นที่เริ่มแข็งสู้มือเข้าไปลึกขึ้น ลึกขึ้น แข้งขาทั้งสองข้างของหญิงสาวสั่นระริกยืนแทบไม่อยู่ แขนอีกข้างของชายหนุ่มกอดรอบลำตัวของคนข้างหน้า ถ้าไม่ประคองไว้เธอคงล้มไปกองกับพื้น
เขาพยายามยัดแก่นกายของตัวเองเข้าไปจนเกือบสุดโคน เจ้าเอยเจ็บจนน้ำตาไหล เธอกำที่กั้นระเบียงและจิกมันลงไป ช่วงล่างของเขาก็เริ่มขยับ และมันเป็นการขยับที่ป่าเถื่อ
