รถยนต์คันหรูขับมาจอดหน้าอพาทเมนต์ก่อนเวลานัดเกือบสิบนาที ร่างสูงกำยำหลังพวงมาลัยก้มลงมองเสื้อผ้าตัวเองเพื่อเช็คความเรียบร้อยก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ อย่างประหม่า แม้ว่าดินแดนจะมาที่นี่ทุกวัน แต่ทุกครั้งที่มารับหรือมาส่งเธอมันทำให้เขาตื่นเต้นถึงจะผ่านไปสามเดือนแล้วก็ตาม
ใช่แล้ว สามเดือน...
เป็นช่วงเวลาที่ดินแดนกับเจ้าเอยกลับมาพูดคุยและทำความรู้จักกันใหม่ ราวกับความฝันที่ไม่กล้าแม้แต่จะคิดว่าจะเกิดขึ้นจริง ดินแดนรอเจ้าเอยเกือบสองปี โดยที่ไม่รู้เลยว่าอีกฝ่ายวนเวียนอยู่ใกล้ๆ เขาตลอด เจ้าเอยไปนั่งที่ร้านอาหารเดียวกับเขาและเป็นเจ้าของน้ำสตอเบอรี่แก้วนั้น ทว่าเธอจะหนีกลับก่อนที่เขาจะเข้ามาทำให้ดินแดนไม่มีโอกาสเจอเธอสักที เขาถามถึงเหตุผลว่าทำไมเธอถึงทำแบบนี้
คำตอบที่เขาได้รับมีเพียงคำว่า ‘เอาไว้บอกทีหลังนะ’ เสมอ
ถึงจะเป็นเพราะเหตุผลใดก็ตาม แต่ดินแดนก็ดีใจที่เขาได้เจอกับเจ้าเอยอีกครั้งและหลัง
