ร่างสูงก้าวลงจากรถ ลังเลใจอยู่ว่าจะเดินไปทางไหน เขาถอนหายใจแรง หงุดหงิดตัวเองไม่รู้จะเอายังไงดี แต่ในที่สุดแล้วก็ตัดสินใจเดินขึ้นบ้านหลังใหญ่ ป้าทิพนั่งรออยู่แล้ว รีบเข้ามารับกระเป๋า และรับเสื้อสูทไปถือไว้
“วันนี้กลับดึกจังเลยนะคะ กินอะไรมาหรือยังคะ ป้าจะให้เด็กๆตั้งสำรับให้”
“ขอบคุณครับป้าทิพ ผมทานมาแล้วครับ”
“ไม่ไปดูหนูดอกแก้วหน่อยเหรอคะ วันนี้เมื่อตอนเย็นป้าไปคุยด้วย ดูเธอซึมๆไปนะคะ”
เมื่อพูดจบป้าทิพก็ยิ้มอ่อน เดินหนีเอากระเป๋าและเสื้อสูทไปเก็บให้ ฐานทัพมองตามหลังป้าทิพ แล้วถอนหายใจแรง เขาเหลียวหลังกลับ มองไปยังประตูบานใหญ่ ก่อนตัดสินใจเงยหน้าขึ้นบอกป้าทิพว่า
“ผมจะไปนอนบ้านหลังเล็ก ป้าทิพปิดประตูได้เลยนะครับ” ผู้สูงวัยหันกลับมองลงมาแล้วยิ้ม
“ค่ะ”
คนหนึ่งซึมลงอย่างเห็นได้ชัด อีกคนก็จะกลับมานอนบ้านทั้งที่ดูแววตาก็รู้แล้วว่าอยากจะไปหาหญิงสาว ผู้สูงวัยไม่รู้หรอกว่าสองคนนี้โกรธอะไรก
