เด็กหญิงพราวรุ้ง นอนหลับตาพริ้มในอ่างแก้ว ด้วยใบหน้าที่ย่อส่วน มาจากผู้เป็นพ่อ ที่ยืนเฝ้าอยู่ด้านนอก ไม่ให้คลาดสายตา หลังจากออกมาจากท้องแม่ ด้วยการคลอดแบบธรรมชาติ
" ไม่มีอะไร เหมือนฝันเลย "
ป้านับดาวบ่นออกมา ด้วยดวงตาเป็นประกาย เด็กหญิง ขนาดแรกเกิด สามพันกรัม ผิวขาวอมชมพู เหมือน น้องเขย เหมือนกับฝาแฝด ใบหน้าเล็ก ปากนิดจมูกหน่อย น่าชัง เหลือเกิน
" หมอก็บอก เหมือนพ่อมาก "
คนเป็นพ่อเล่าไปยิ้มไป ด้วยรอยยิ้ม แล้วก็เห็น ตายาย ปู่ย่า มายืน เกาะกระจก มองแต่ หลานสาว ด้วยความอิ่มเอมใจ
" เดี๋ยวฝันจะมาแล้ว เราไปรอที่ห้องพักรับรอง กันเถอะครับ ส่วนคุณหนูของผม เดี๋ยวผมพาไปเอง "
นับดาวอาสา พาคุณตาคุณยาย และ คุณปู่คุณย่า รวมถึง ลุงป้า อีกสิบคน ไปที่ห้องพักรับรอง ที่จองเอาไว้ก่อน
ใบหน้าเล็กสีชมพู นอนหลับตาพริ้ม ในชุดโรงพยาบาล ทำให้คนเป็นพ่อ แอบเช็ดน้ำตา น้องพราวของพ่อ คนดีของพ่อ
ความรักที่ไม่ร
