คุณหอมจัง(R)
949 คำ
เมื่อเหลือเพียงเขาและเธอ ชายหนุ่มจึงรั้งท้ายทอยหญิงสาวให้ถอยห่าง ก่อนจะเห็นว่าเธอนั้นเมามายเกินกว่าจะคุยกันรู้เรื่อง
“อื้อ...ขอจับอีกนิด อ่าส์...คุณหอมจัง” เธอพึมพำเสียงเบา มือไม้เล็ก ๆ พยายามยื่นมาลูบไล้เนื้อตัวเขาราวเด็กอยากรู้อยากเห็น
“หอมมากรึไง” เขาเอ่ยถามอย่างสงสัย เพราะทุกส่วนที่ถูกเธอสัมผัสมันเริ่มร้อนผ่าวขึ้นมาทีละน้อย และมันทำให้ลีออนแปลกใจขึ้นมา
“มากค่ะ อ่าส์...สบายจัง” เมื่อเธอตอบมาเขาจึงคลายมือออก เพียงแค่นั้นหญิงสาวก็ซุกหน้าลงกับอกกว้าง ถูไถใบหน้าพร้อมทำจมูกฟุดฟิดสูดดมกลิ่นกายของเขาที่เธอบอกว่าหอมนักหนา แถมมือเล็กยังสอดไซ้เข้ามายันใต้เสื้อเชิ้ตแบรนด์หรูของเขาด้วย
“อืม...ถ้าเธอจะทำขนาดนี้ เธอไม่ถอดมันเลยล่ะสาวน้อย” เสียงที่ยังคงโทนเอ่ยยั่วยุ แต่ใครเล่าจะรู้ว่าคนเมาดันเอาจริง เมื่อมือเล็ก ๆ นั่นเริ่มสาละวนกับกระดุมเสื้อของเขา แกะมันแบบ...ผิด ๆ ถูก ๆ
“อื้อ! แกะไม่ออก” คนที่นั่งโงนเงนบ่นพึมพำราวเริ่มหงุดหงิด ม่านไหมกระชากทึ้งเสื้อเขาไปมา สุดท้ายก็จัดการเลิกมันขึ้นสูง เผยให้เห็นลอนกล้ามท้องแน่นขนัดน่าลูบไล้ เส้นไหมรำไรใต้สะดือสวยก็ดูเซ็กซี่ขยี้ใจไม่หยอก
“อ๋า...นี่อะไรน่ะ” นัยน์ตาหวานเยิ้มเพ่งมองไปยังโลหะสีเงินขนาดเล็กที่มันแวววาวอยู่ตรงหน้าอกของเขา ก่อนที่นิ้วของเธอจะยกขึ้นสะกิดเขี่ยมันเบา ๆ
“เฮ้! เธอซนเหมือนกันนี่” เขาพึมพำคล้ายดุเธอ จังหวะลมหายใจเริ่มถี่กระชั้นขึ้น ทั้งร่างกายมันร้อนวูบวาบจนยากจะต้านการรุกเร้าไหว
“แผล็บ!” กระทั่งลิ้นชื้นนุ่มนิ่มนั่นสัมผัสและตวัดเลียลงที่ปลายยอดสีอ่อนของหัวนม ลีออนก็ถึงกับรั้งร่างเธอให้ถอยห่างทันที เด็กนี่! เลียหัวนมกันแบบนี้เลยเหรอวะ เล่นเอาเสียววาบลงไปยังส่วนนั้นทีเดียว
“อื้อ! เจ็บนะ” เธอครางน้ำตาคลอ เพราะแรงมือที่กำบีบต้นแขน
“แข็งได้ยังไงวะเนี่ย แข็งขึ้นมาเพราะเด็กนี่เหรอวะ” เขาพึมพำ หลุบสายตามองเป้ากางเกงตัวเองที่มันดันเต่งตุงขึ้นมาอย่างแปลกใจ
“อะไร? แข็งอะไรคะ ไหนว่าให้ถอดได้ไง” เธอครางเครือ แล้วขยับร่างไปมานั่นทำให้ลีออนต้องเคาะกระจกเรียกคนด้านนอก
“ครับบอส”
“ไปโรงแรม” คำสั่งสั้น ๆ ทำให้ทั้งสองคนรีบเข้ามาประจำที่ทันที
เวลาต่อมา...ณ โรงแรมหรูแห่งหนึ่ง
ร่างของสาวสวยที่ถูกอเล็กซ์อุ้มพามาส่งยังห้องวีไอพียังคงอยู่ในอาการมึนเมาไม่สร่าง ยิ่งแผ่นหลังสัมผัสกับเตียงนุ่ม เธอก็ยิ่งเข้าใจว่าตัวเองมาถึงห้องนอนแล้ว ร่างโงนเงนจึงลุกขึ้นนั่งแล้วปลดเปลื้องอาภรณ์ทุกชิ้นบนร่างออก ในขณะที่ลีออนกำลังทอดสายตาคู่คมมองมายังเธอนิ่ง ในใจพลางคิดไปว่าเธอไม่ใช่ดารา ไม่ใช่นางแบบ และไม่ใช่คนในวงสังคม ถ้าเป็นผู้หญิงคนนี้...เขาก็อาจจะพอใช้ทดสอบอะไรได้
“เด็กนี่ก็ไม่ได้แย่ สวยจัดเลยนี่หว่า ไหงเมาแอ๋จนเที่ยวขึ้นรถผิดได้ แต่เอาเถอะ! ถ้าเธอมีของจริง ฉันจะจ่ายให้เธออย่างงามเลย”
“อ่าส์...ชุดนอนอยู่ไหนนะ” สาวสวยงึมงำ ทำท่าจะลงจากเตียง
“เฮ้! เวลานอนเขาไม่ใส่อะไรกันหรอกนะ”
เสียงเขาทัดทานมา ทำให้เธอหันกลับมามอง และเห็นว่าในห้องของเธอมีใครบางคนยืนอยู่ รูปร่างสูงใหญ่กำยำน่าดู แต่เธอนั้นเมาจนเกินกว่าจะคิดได้ว่าเขาคือใคร
“ไม่ใช่พี่แดน ใครกัน...” เธอเอ่ยออกมา เพราะไม่คุ้นเสียงเขา
“เธอไม่ต้องรู้หรอก เพราะถึงยังไงเราก็จะไม่เจอกันอีก”
คนที่เข้ามาใกล้มากขึ้นกระซิบบอก แถมยังตวัดท่อนแขนมารวบร่างเปลือยเปล่าขาวเนียนของเธอไว้ ทำให้หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองเขา
“ใครน่ะ...ทำไมหล่อจัง หรือว่าฝันเหรอ”
ม่านไหมที่ยกมือขึ้นมาสัมผัสลงที่ข้างแก้มของเขาเอ่ย ก่อนที่กลีบปากอิ่มสวยจะเผยยิ้มหวานออกมา ยิ่งเห็นในระยะใกล้ลีออนก็ยิ่งแน่ใจว่าเธองานดีใช้ได้เลย
“ท่าจะหนักแฮะ” เขาพึมพำ
“ฝันสินะ งั้นก็ดี! คุณคนหล่อ...เรามาลองทำเรื่องนั้นกันไหมคะ ฉันน่ะอยากมีประสบการณ์เหมือนเพื่อนบ้าง ฮึก! ถ้าเป็นในฝันอะนะ ฉันขอยกมันให้คุณละ...อื้อ! อ่าส์...อ๊ะ!”
ไม่ได้สนใจว่าเธอจะพูดอะไร เพราะใบหน้าคมคายได้ซุกไซ้ลงมาจูบพรมและสูดดมกลิ่นกายหอมของหญิงสาวเสียแล้ว ราวกับประสาทรับกลิ่นกำลังกลับมาไม่มีผิด เพราะเขาสามารถแยกกลิ่นที่มันโชยผ่านน้ำหอมอ่อน ๆ ของเธอได้ มันคือ ‘กลิ่นกายเย้ายวนของหญิงสาวที่ยังไม่ผ่านมือชาย’ และมันเป็นอะไรที่เข้าท่าไม่หยอก
“ในเมื่อเธอร้องขอ...ฉันจะช่วยสานฝันให้เธอเอง”
เขากระซิบแล้วรั้งปลายคางเธอให้หันมารับจูบดี ๆ และทันทีที่ริมฝีปากสัมผัสกัน ร่างกายของลีออนก็ราวกับถูกจุดไฟกำหนัดขึ้นมาอีกครั้ง
- ผู้เขียน
