แพรพิมลกับน้องเพชรกลับบ้านแล้วก็ต้องกรี๊ดเมื่อเจอทุกคนรออยู่ที่บ้านแม้จะเป็นตอนรุ่งเช้า พวกเธอไม่ค่อยอ่อนเพลียจากการเดินทางเพราะหลับบนเครื่องมาตลอด สองแม่ลูกอยู่รับประทานมื้อเช้ากับปู่พจน์ พิมพ์พลอย เพตรา เจนจิรา และหัสดินด้วยสีหน้าสดใส
"น้องเพชรคิดถึงทุกคนมาก ๆ เลย"
เด็กน้อยพูดโพล่งขึ้นมาในตอนที่ทุกคนต่างก็คุยกันสัพเพเหระผู้ใหญ่ต่างก็ลุกขึ้นมากอดเด็กน้อยและแพรพิมลที่น้ำตาซึมเพราะรู้สึกผิดที่พาลูกไปอยู่ต่างประเทศ...
"แม่แพรขอโทษน้าาา" เธอบอกกับน้องเพชร
"ทำไมแม่แพรต้องขอโทษน้องเพชรคะ" เด็กน้อยหันมามองหน้าคนเป็นแม่
"ก็แม่แพรพาน้องเพชรไปอยู่ไกลจากทุกคนไงคะ"
"น้องเพชรไม่โกรธ น้องเพชรชอบไปลึนเดิ๊นตอนไม่หนาว แต่น้องเพชรแค่คิดถึงทุกคน" ยัยตัวน้อยที่พูดเก่งและเจื้อยแจ้วแถมยังมีเหตุผลมากขึ้นกว่าเมื่อก่อน แม้ว่าทุกคนจะเคยไปหาที่ลอนดอน แต่การอยู่ห่างไกลไม่ได้เจอหน้ากันได้บ่อยเท่าเดิมทำให้น้อง
