หย่าปล่อยให้รักหมดใจ

ตอนที่หก เรื่องที่ทำให้หายปวดหัว

"ทำไมเราถึงไม่เคยคิดจะมีใคร" คำถามจากจิณณะเกิดขึ้นในระหว่างที่เขาขยับเข้ามาแนบชิดหลังจากที่กำจัดเสื้อผ้าของเราสองคนออกไปแล้ว เมื่อผิวเนื้ออุ่น ๆ ของเขาเสียดสีกับเนื้อตัวเธอ หญิงสาวมีท่าทางประหม่าจนเขาต้องเปลี่ยนเรื่องคุย

"ไม่มีใครที่น่าสนใจมั้งคะ" ตอบเสียงสั่นเทาเล็กน้อยเมื่อสัมผัสว่ามือของเขาลูบอยู่แถว ๆ เอวคอด "แล้วพี่เจ็ทล่ะคะ ไม่มีใครเลยเหรอ"

เธอถือโอกาสถาม สำหรับเธอแล้ว เธอเก็บตัวเก็บใจไม่มองใครเพราะมีแค่เขา แต่สำหรับเขาแล้วเธอไม่รู้เลย

"คนที่พี่แอบรักมานานคบกับเพื่อนพี่ พี่เลยโสดยาว ๆ จนหยากไย่ขึ้นแล้ว" จิณณะเล่าแบบไม่ปกปิดอะไร เพราะเห็นเป็นคนกันเอง

คนฟังแทบจะไม่รู้สึกเศร้าเลยเพราะตอนที่จิณณะบอก ริมฝีปากของเขาพูดอยู่ใกล้ ๆ พวงแก้มอวบอิ่ม ปลายนิ้วเรียวลูบจากเอวคอดขึ้นมาหาทรวงอกอวบเกินตัวของเธอ

"แพรก็เลยได้มาปัดหยากไย่" เธอพูดแล้วต้องห่อไหล่อย่างสยิวเมื่อเขากอบกำทรวงอกนุ่มไว้ในมือแล้วบีบเคล้น

"น่าจะเป็นพี่มากกว่าที่ต้องเป็นฝ่ายปัดเอง หึหึหึ" จิณณะว่าแล้วก็พลิกมาคร่อมทับอยู่บนตัวเธอ

กลีบปากอิ่มที่เผยอน้อย ๆ โดนเขาจูบอีกครั้ง สองกายแนบชิดบดเบียดแรงแห่งปรารถนาดึงดูดเขากับเธอเข้าหากันอย่างเป็นธรรมชาติ ทุกส่วนที่มืออุ่นของเขาแตะต้องลากผ่านนั้นเหมือนส่งผ่านความอุ่นมาสู่ผิวเนื้อเธอให้หวามไหว พอจิณณะถอนจูบแล้วเลื่อนตัวลงมาหาสองเต้าอวบลิ้นร้ายก็ออกมาชิมยอดป้านสีชมพูเข้มจนแข็งเป็นไต

"ฮึ่ก!" ลมหายใจของเธอสะดุดในตอนที่ปลายลิ้นอุ่นตวัดเลียยอดอกสีทับทิมเน้น ๆ เหมือนละเลียดเลียลิ้มรสลูกอมแสนหวาน หญิงสาวแอ่นอกสู้เรียวปากเขา ส่วนสองมือกำผ้าปูที่นอนสีขาวไว้แน่น

จิณณะขยับกายร่นถอยลงมาแล้วแยกขาของเธอให้อ้ากว้างออก เธอยังไม่ทันหุบขาเพราะความอาย ใบหน้าหล่ออันตรายต่อหัวใจก็ขยับเข้าไปใกล้ส่วนอ่อนไหวของเธอ นิ้วเรียวของเขาแตะเข้าที่กลีบดอกไม้ตูมเต่งแล้วไล้ปลายนิ้วเบา ๆ เรียกความรู้สึกวาบหวาม แพรพิมลตอบสนองมากกว่าที่คิด เสียงครางหวาน ๆ ปนกับเสียงลมหายใจนั้นน่าฟังจนปลายนิ้วของเขาเคลื่อนไหวต่อ

"พะ... พี่เจ็ท"

หญิงสาวเรียกเมื่อสัมผัสได้ถึงความอุ่นชื้นของเรียวลิ้นเขาตรงต้นขาด้านใน... แล้วเธอก็ต้องกัดริมฝีปากแน่นเมื่อเรียวปากของเขาอยู่ใกล้ส่วนอ่อนไหวที่ปลายนิ้วเขากำลังสำรวจอยู่

แพรพิมลเสียวเจียนคลั่งในตอนที่เขาไล้ปลายลิ้นทักทายแล้วดื่มกินหยาดน้ำหวานที่พรั่งพรูจากการเร่งเร้า

จิณณะไม่ได้ทำเพื่อปรนเปรอเธออย่างเดียว เพราะทุกสัมผัสนั้นไม่ต่างจากทำเพื่อตัวเอง เขาห่างหายจากเรื่องนี้นานจนแทบจะลืมว่าเคยมีเพศสัมพันธ์ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ เมื่อมีคนเนื้อนุ่มหอมหวานแถมยังเป็นความสบายใจอยู่ตรงหน้าอารมณ์ปรารถนาของเขาจึงล้นปรี่จนไม่อาจกักเก็บ

ความซ่านเสียวที่ไหลเวียนทั่วร่างทำให้เขาอยากจะพาส่วนแข็งขึงพุ่งทะยานเข้าหาร่องรักที่ฉ่ำน้ำหวานให้เธอกลืนกินเขามาก ๆ แต่เพราะเธอยังใหม่กับเรื่องนี้เขาเลยไม่อยากเอาแต่ใจ

ความสุขที่ได้รับจากการแนบชิดทำให้พวกเขาใช้เวลาอยู่บนเตียงด้วยกันตลอดช่วงเช้า ข้าวกลางวันก็ไม่ออกมาทาน เพราะต่างก็ผล็อยหลับไปในอ้อมกอดของกันและกันด้วยความอ่อนเพลีย

"หลังจากเข้าหอแล้วก็หายเงียบไปเลยทั้งสองคนค่ะ ข้าวกลางวันก็ไม่ได้ออกมาทาน"

คนในบ้านที่แวะไปดูแลครัวของบ้านหลังใหม่ของหลานชายคนโตเอ่ยรายงาน

เพตราและเจนจิราสบตาแล้วก็ถอนหายใจขึ้นมาพร้อม ๆ กัน คนหนึ่งหนักใจ คนหนึ่งโล่งใจ

"แม่ว่าเธอควรทำใจรับหนูแพรเป็นสะใภ้ตั้งแต่เนิ่น ๆ นะแม่เจน"

"เห็นเป็นลูกเป็นหลานก็ยังได้แต่ให้มองเป็นสะใภ้เจนยังทำใจไม่ได้ค่ะ ลูกเจนถูกบังคับ เขาควรจะได้แต่งงานเมื่อเขาอยากแต่ง"

"แม่เข้าใจ ยังไงก็ลองดูไปก่อนแล้วกันเด็ก ๆ เขาโตมาด้วยกันอาจจะเข้ากันได้ดีก็ได้ "

"ถ้าลูกรักใครเจนก็รักด้วยแต่ถ้าเขาไม่รักเจนก็คงต้องมองหาผู้หญิงที่เหมาะสมให้ตาเจ็ทตอนพวกเขาหย่ากัน"

เพตราเห็นต่างกับลูกสะใภ้แต่นางไม่เถียงให้เสียเวลา หลังแต่งงานแล้วพวกเขาจะอยู่ด้วยกันได้หรือไม่มันก็เป็นเรื่องของคู่บ่าวสาวไม่ใช่คนนอก

พวกนางทำได้แค่รอดูเท่านั้น

หลังจากที่หลับไปเพราะความอ่อนเพลีย แพรพิมลเป็นฝ่ายรู้สึกตัวตื่นก่อน พอลืมตาแล้วเห็นแผงอกสีขาวอมชมพูน่าลูบไล้เธอก็เกือบจะสลบไปอีกหน มือซุกซนของเธอวางแปะบนแผงอกของเขา ปลายนิ้วมนไล้ผิวเนื้อขาวสะอาดตึงนุ่มมือแล้วรู้สึกเหมือนกำลังลอยละล่องอยู่ในฝัน

แต่นี่มันดีกว่าฝันตรงที่มันเป็นความจริง

เธออยู่ในอ้อมกอดของจิณณะจริง ๆ

"ตื่นแล้วเหรอ" เสียงทุ้มของจิณณะดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ

แพรพิมลขยับกอดเขาแบบไม่ต้องเขิน ความใกล้ชิดก่อนหน้านี้ทำให้เธอรู้สึกว่ากำแพงที่กั้นระหว่างสองเรานั้นหายไป เพียงแค่มีความสัมพันธ์ทางกายหนเดียว เธอก็รู้สึกสนิทกับเขามากๆ จนรู้ใจเขา และเขาเองก็คงรู้สึกไม่ต่างกัน

"ถึงเวลากินยาแก้ไมเกรนอีกรอบหรือยังคะ เดี๋ยวแพรไปหยิบให้"

"เหมือนจะไม่ปวดแล้ว"

"หืม"

"สงสัยเพราะเมื่อกี้ได้ผ่อนคลายเลยหายปวดหัว"

แพรพิมลเคยได้ยินว่าจิณณะเป็นไมเกรนบ่อย แบบนี้ก็เข้าทางเธอสิ

"ถ้าพี่เจ็ทรู้สึกว่าทำแล้วผ่อนคลายวันไหนว่างเราก็รอทำอีกแบบไม่ต้องรอแค่วันไข่ตกดีไหมคะ"

"..."