เจ้าสองซาลาเปาอายุเกือบสามเดือนแล้ว กำลังนั่งยิ้มจนเห็นเหงือกสีชมพู ร้องอ้อแอ้อยู่ในรถเข็น ลี่ชิงทำรถเข็นให้สองแฝด นางมีบุตรเป็นเด็กยักษ์ถึงสองคน หันไปมองสาวใช้รึก็มีแต่นางแน่งน้อยอายุประมาณสิบสี่สิบห้าปี จะให้อุ้มเจ้าสองหมูทั้งวันคงเมื่อยแขนแย่
ลี่ชิงวาดภาพรถเข็นเด็กแฝด ซึ่งคือรถเข็นเด็กสองคันเชื่อมต่อกันด้วยสลักทายางไม้ เข็นรถไปที่ใดก็มีแต่คนมองแล้วเข้ามาถามไถ่ ลี่ชิงคิดแผนการค้าอย่างหนึ่งขึ้นในหัว นั่นคือการขายรถเข็นเด็กอีกอย่างหนึ่ง มาอยู่ในยุคโบราณนี่ก็ดีเหมือนกัน สิ่งที่มีในโลกปัจจุบันล้วนยังไม่มีที่นี่
ร้านขนมเค้กก็เช่นกัน มีคนมาซื้อไม่ขาดสาย อบกันไม่ได้หยุดหย่อน ร้านเค้กของลี่ชิงเป็นที่รู้จักไปทั่วเมืองหลวงภายในระยะเวลาเพียงหนึ่งเดือน
ป้าสมหญิงนั้นชอบกิน ตอนนี้ต้องขอบคุณความชอบกินของตัวเองแล้วแหละ กินจนได้ดี กินจนมีอาชีพ
ลี่ชิงเดินเข้ามาพร้อมรถเข็นเด็กแฝด ฮูหยินใหญ่เลิกคิ้วสู
