วาสินีฟื้นขึ้นหลังจากผ่านไปสามวัน เธอไม่อาการกระทบกระเทือนทางสมองนอกจากบอบช้ำภายใน เมื่อเห็นว่าคนเจ็บอาการดีแล้วแพทย์ก็สั่งย้ายให้ไปพักฟื้นที่ห้องผู้ป่วย โอลิเวอร์เฝ้าอยู่ข้างเตียงแทบไม่ยอมออกห่างนอกจากยามที่แพทย์มาดูอาการ วาสินีไม่ยอมพูดคุยกับเขาเลย ไม่แม้แต่จะยอมมองหน้า หญิงสาวนอนนิ่งวางมือทาบบนหน้าท้องตัวเองเหม่อลอยถึงลูกในท้องที่จากไป ยิ่งทำให้โอลิเวอร์รู้สึกผิดมากขึ้นไปอีก
ครอบครัวเมดิสันพากันมาเยี่ยมวาสินี คุณอโณมาเมื่อได้รู้ความจริงเรื่องว่าสินีก็รู้สึกเสียใจ ที่ตั้งแง่รังเกียจลูกสะใภ้อีกทั้งยัง กลั่นแกล้งด้วยการแย่งหลานชายมาดูแลเอง ไม่เคยพูดจาดีๆ กับอีกฝ่ายแม้สักคำ รวมถึงสั่งสอนหลานชายให้เกลียดแม่ตัวเอง ทำให้วาสินีต้องคิดมากจนกดดัน
“หนูสินี ยกโทษให้แม่ด้วยนะ ที่แม่เคยทำไม่ดีกับหนูไว้” คุณอโณมาเอ่ยขอโทษลูกสะใภ้
“สินีไม่เคยโกรธคุณ... คุณป้าหรอกค่ะ”
วาสินียิ้มบางๆ ไม่ถือโทษเอาคว
