โอลิเวอร์ทักทายพร้อมกับยิ้มกว้าง ดวงตาสีฟ้าทอประกายแจ่มจ้าสีหน้าไร้รอยเคร่งขรึมต่างจากหัวค่ำราวกับไม่มีสิ่งใดค้างคาใจ พลอยทำให้คนที่นั่งตัวเกร็งผ่อนลมหายใจแอบโล่งอกที่เขาน่าจะหายเคืองใจแล้ว
“ไปล้างหน้ากันเถอะค่ะ เดี๋ยวจะได้ไปทำอาหารเช้ากัน” วาสินีเอ่ยชวน
“ผมขอเข้าห้องน้ำก่อนนะ” ชายหนุ่มบอกเสียงเขิน ตื่นมาก็ปวดท้องหน่วงๆ สงสัยข้าศึกบุกอีกหน
วาสินีพยักหน้าให้ ขยับเปิดมุ้งพาตัวเองเดินตามเขาเข้าไปในห้องน้ำเล็กๆ นั้น ตอนนี้มีฉากกั้นทำให้ไม่ขัดเขินเท่าครั้งแรก หลังจากปล่อยให้เขาทำธุระส่วนตัวเสร็จ ตัวเธอก็เข้าไปทำธุระบ้าง โอลิเวอร์ยืนรอเขาหันหลังให้เกรงเธอจะเขินอาย และกลั้นยิ้มเมื่อเห็นเธอเดินออกมาด้วยใบหน้าแดงจัด สงสัยจะยังไม่ชิน...
“วันนี้ทำอะไรกินดีครับ”
โอลิเวอร์เอ่ยถามขณะทำตัวเป็นลูกมือที่ดี โดยการช่วยหยิบจับข้าวของให้แม่ครัวคนเก่ง เขายืนซ้อนด้านหลังเมียงมองเธอกำลังใช้ทัพพีคนข้าวในหม้
