“เรื่องมันผ่านไปแล้วค่ะ ฉันไม่ได้โกรธแค้นอะไรคุณสิตาอีกแล้ว และฉันคิดว่าพี่โอลิเวอร์คงไม่ได้โกรธเกลียดคุณสิตาเหมือนกัน เพราะถ้าเขาเกลียดเขาคงไม่หาทางบังคับคนที่เขาเกลียดให้แต่งงานด้วยหรอกค่ะ”
“เขาอาจจะเกลียดฉันก็ได้ หากรู้ว่าฉันไม่ใช่สิตา” สีหน้าของวาสินีหมองเศร้าเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมา “ฉันไม่ต่างจากสิตาหรอกค่ะ ฉันก็หลอกเขาเหมือนกัน”
โรสิตาส่ายหน้าเหนื่อยใจกับคนคิดมาก เธอกุมมืออีกฝ่ายปลอบใจให้คลายความกังวล
“คุณอย่าพูดแบบนั้นสิคะ คุณกับสิตามันคนละกรณีกัน คุณไม่ได้คิดร้ายกับพี่โอลิเวอร์ คุณหลอกเขาเพราะความจำเป็นบังคับ และพี่โอลิเวอร์เองก็เป็นต้นเหตุให้คุณต้องทำแบบนี้ด้วย ถ้าเป็นโรสเจอแบบนี้โรสก็ทำแบบที่คุณสินีทำ เราเดาใจเขาไม่ได้เลยว่า หากเราบอกความจริงไป เขาจะทำยังไงกับเรา เขาอาจจะพรากน้องเอื้อไปจากคุณสินีอย่างที่คุณกลัวก็ได้”
“ถ้าเขารู้ความจริง เขาอาจจะโกรธฉันเกลียดฉันมากก็ได้”
