“คุณไม่ใช่สิตา...” โรสิตาจ้องหน้าของอีกฝ่ายเขม็ง
วาสินีหน้าซีด ส่ายหน้าปฏิเสธ “คุณพูดอะไรคะ ฉะ ฉันคือสิตานะคะ สิตาภาแม่ของน้องเอื้อ ภรรยาคุณโอลิเวอร์” .ดวงตาคู่สวยสู้สายตาที่จ้องมา ไม่ยอมหลบทั้งๆ ที่ใจสั่นกลัวความลับแตก นึกทบทวนว่าตัวเองเผลอพูดอะไรออกไป หรือทำอะไรมีพิรุธจนอีกฝ่ายจับได้ แต่ก็ไม่พบว่าเธอได้ทำสิ่งที่น่าสงสัยเลย
“สิตาภา เวลาพูดกับโรสเธอไม่เคยแทนตัวเองว่าฉัน” โรสิตากวาดสายตามองไปทั่วร่างของวาสินี แล้วหรี่ตา “เวลาสิตาเข้าครัว สิตาไม่ชอบใส่ผ้ากันเปื้อนเต็มตัวแบบนี้ เธอเคยบอกว่าเธอขี้ร้อนและรำคาญที่ต้องใส่ผ้ากันเปื้อนทับชุดสวยๆ ถึงจะเปื้อนเธอยินดีไปเปลี่ยนชุดใหม่แทน และ...”
ใบหน้าของวาสินีแทบไม่มีสีเลือดเมื่อฟังโรสิตาร่ายถึงสิ่งที่สิตาภาเป็น ริมฝีปากอิ่มขบเม้มข่มอาการแตกตื่นไว้แทบไม่มิด ความลับของเธอจะถูกเปิดเผยแล้วใช่ไหม
“และ
