ร่างบางขยับตัวลงมาจากเตียงนอน ทันทีที่ปลายเท้าแตะพื้น ความเจ็บก็แล่นเป็นริ้วจากใจกลางร่าง หญิงสาวนิ่วหน้าเม้มปากแน่นไม่ให้ลุดเสียงครางเจ็บปวดออกไป ครั้งแรกมันแสนทรมานเจ็บระบมในส่วนเร้นลับเพียงนี้เชียวหรือ วาสินีหันไปมองคนที่นอนหลับสบายอยู่ ผ้าห่มร่นลงมากองที่เอวหนาด้านล่างก็ปกแค่หัวเข่า พอเขาพลิกตัว ดวงตาคู่สวยก็เบิกกว้างเมื่อเห็นบางสิ่งผงาดลำเต็มสองตา แม้ยามหลับไหลก็ยังใหญ่โตมโหฬารตอนมันตื่นเต็มที่จะยิ่งใหญ่แค่ไหน หญิงสาวห่อไหล่เสียววาบในช่องท้อง เมื่อนึกถึงช่วงเวลาหฤหรรษที่เขากับเธอร่วมบรรเลงบทเพลงเสน่หาด้วยกัน
“คนบ้า...” เธอสะบัดค้อนให้คนบนเตียง ก่อนจะค่อยๆ ย่องเข้าไปจัดการตัวเองในห้องน้ำ
หญิงสาวเปิดน้ำอุ่นใส่อ่างพาตัวเองลงนอนแช่ให้คลายความร้าวระบม บ้านนี้ไม่รู้มีตู้ยาไหมบางทีอาจต้องเพิ่งยาแก้ปวดแก้อักเสบเสียแล้ว วาสินีหลับตาพริ้มผ่อนลมหายใจเมื่อความอุ่นของน้ำทำให้ความระบมค่อยทุเลาเ
