“คุณต้องการแกล้งฉันใช่ไหมคะ”
เธอปรับเสียงไม่ให้สั่น กลั้นฝืนน้ำตาไม่ให้หยดลงมา หัวใจเจ็บช้ำราวกับกับถูกเขาควักออกมาขยี้ขยำจนแหลกยับ ไม่คิดว่าโอลิเวอร์จะใจร้ายใจดำถึงเพียงนี้ เขาไม่เห็นค่าพรหมจรรย์ที่เธอสูญเสียไป ซ้ำยังกดดันบังคับให้เธอเป็นนางบำเรอของเขาอีก เธอน่าจะรู้ว่าเขาไม่ได้รักเธอความรักที่เขาแสดงออกเมื่อก่อนหน้าไม่ได้มีไว้ให้เธอ แต่เขามอบมันให้สิตาภาต่างหาก เขาทำดีกับเธอเพราะเข้าใจว่าเธอคือสิตาภา พอรู้ความจริงเขาไม่คิดปรานีเธอเลยถึงได้ยื่นข้อเสนอแบบนี้ให้
“จะเข้าใจอย่างนั้นก็ตามใจสิ ถ้าคุณไม่อยากโดนแกล้งก็ไปให้พ้นๆ สิ” เขายิ้มเย็น จงใจพูดให้เธอกดดัน
“คุณก็รู้ว่าฉันทิ้งน้องเอื้อไปไม่ได้”
วาสินีกำมือแน่น ผิดหวังเสียใจกับผู้ชายใจดำคนนี้จนหัวใจแทบแหลก นึกถึงภาพของพี่สาวในวันที่กลับมาหาเธอที่บ้าน สิตาภาเดินโซเซเสื้อผ้าขาดวิ่น ดวงตาเหม่อลอยใบหน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตา พี่สาวของเธอถู
