การหมั้นหมาย ถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่าย ทางฝั่งผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายก็ดูจะโอเคมากกว่าที่คิดไว้ จากที่ตอนแรกมีอาการหนักใจ พอเอาเข้าจริง มันกลับผ่อนคลายและดีกว่าที่คิดเอาไว้เยอะเลย ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย ต่างนั่งคุยถูกคอมากกว่าที่เดาไว้ นั่นทำให้เจ้าของงานทั้งฝ่ายหญิงและฝ่ายชาย ออกจะสบายใจมากอยู่เหมือนกัน!
ผู้นำหมู่บ้าน ร่วมเป็นแขกในงาน รวมทั้งการร่วมเป็นสักขีพยาน ทั้งสองฝ่ายมีการสวมของหมั้น นั่นก็คือแหวน และมีแพลนแต่งงาน ทันทีที่ว่าที่เจ้าสาวสำเร็จการศึกษา ณ ตอนที่สวมแหวน จู่ๆ คนที่มีแพลนจะได้ใส่ชุดเจ้าสาว ก็เป็นหญิงเจ้าน้ำตาขึ้นมา เธอทำท่าจะร้องไห้ และทันทีที่ภาพนั้นเข้าตาผู้ใหญ่ เสียงแซวก็ดังขึ้นมาทันที
"เจ้าสาวบ้านนี้ขี้แยขนาดนั้น เจ้าบ่าวบ้านโน้นต้องเอาใจหนักๆ นะรู้ไหม"
น้ำเสียงของบิดาฝ่ายหญิงที่ดังแทรกขึ้นมา เรียกสายตาหลายๆ คู่ให้จับจ้องมองมาที่เธอได้เป็นอย่างดี ก่อนที่บิดาฝ่ายชาย จะตอบโต้
