ผู้ถูกกระทำทรุดกายลงนั่งกับที่ เจ็บจุกๆ ที่ช่องท้อง และเท้าที่ถูกของหนักกระแทกใส่ ก็เจ็บจี๊ดไม่ลดละไปง่ายๆ มือข้างหนึ่งของเธอประคองกอดหน้าท้องไม่ห่าง ทั้งๆ ที่มันยังไม่มีความผิดปกติออกมาให้เห็นแต่อย่างใด ส่วนอีกข้างก็คลำป้อยๆ ที่เท้าสลับไปสลับมา ก่อนที่เพื่อนรักที่พึ่งติดต่อไปหาคนรักของเธอจะขยับกายเข้ามาหา
"เจ็บไหม"
เพื่อนรักถามไถ่ น้ำตาของศิริลักษณ์รินไหล นึกตำหนิตัวเองที่เมื่อครู่เธอเดินช้าไป ช้าจนไม่ได้มาอยู่กับเพื่อนได้ทันเวลา
"พี่หนึ่งกำลังมาที่นี่ รอพี่หนึ่งพาไปโรงพยาบาลนะ... ส่วนคนที่จงใจกระทำก็ไม่รู้ว่าจิตใจทำด้วยอะไร ใจร้ายใจดำ จิตใจอำมหิต!"
ศิริลักษณ์หันไปทำตาขวางใส่ สาวครูสาวที่แสร้งทำหน้าเศร้าก็รีบทำการอธิบาย
"ครูไม่ได้ตั้งใจนะน้องสอง กล่องลังมันหนักแล้วมันจะล้ม ครูก็เลยจะดันเข้าไปหาผนังชั้นหนังสือ ไม่คิดว่ามันจะถูกเพื่อนเธอ!"
"เหรอคะ.. เลิกพูดเถอะค่ะ มันไม่มีใครเชื่อ
