“ อืม..แม่จะดูแลหนูรัณให้...”
“ ผมจะรีบเคลียร์ทุกอย่างให้เร็วที่สุด...”
“ ที่ผ่านมารัณทำอะไรมาเพื่อผมมากมาย ครั้งนี้ผมอยากทำอะไรให้รัณบ้าง...”
“ ตอนนี้มันถึงตาผมที่ต้องปกป้องเธอบ้างแล้ว...”
-daran part-
ฉันนั่งอ่านข้อความต่างๆ ก่อนจะรู้สึกดิ่งขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ รู้ทั้งรู้ว่าไม่ควรอ่าน แต่มันก็อดไม่ได้...
คนพวกนั้นกำลังด่าว่าฉันกันอย่างสนุกปาก...พวกเขาดูสะใจที่ได้ทายนิสัยฉันจากตัวอักษรที่พวกเขาพิมพ์ลงในโลก social
มันก็น่าตลกดีนะ
เขาด่าฉันวันนี้ พรุ่งนี้ เดี๋ยวเขาก็ลืมลืมว่าพวกเขาด่าอะไรฉันไว้บ้าง...
แต่เขาไม่รู้เลยว่าคนที่ถูกด่าอย่างฉัน มันต้องใช้เวลานานแค่ไหนถึงจะลืมคำพูดแย่ๆ ของพวกเขา...
พรึ่บ...
ฉันเงยหน้าไปมองร่างสูงที่แย่งโทรศัพท์ฉันไปเก็บที่โต๊ะหัวเตียงก่อนจะเดินกลับมาหาฉันพร้อมกับทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ ที่โซฟาในห้องนอน...
“ เลิกเข้าไปดู เลิกเข้าไปอ่านเถอะ...”
“ คำพูดพวกนั
