“โอ๊ยยย! อีบ้า แกผลักฉันงั้นสิ อยากตายอีกหรือไงฮะ!” นางถึงกับกระชากผมของรัญชิดาที่กำลังพยายามจะหนีออกจากห้องน้ำไปก่อน
เพียะ! เพียะ!
เสียงฝ่ามือฟาดลงบนใบหน้าของรัญชิดาอีกรอบจนหน้าเธอชาและเป็นรอยแดงฝ่ามือ
“ฉันร้ายแค่ไหนแกก็น่าจะรู้นะรัญชิดา! แกมันอยากลองดีกับฉันอีกรอบใช่ไหม ฉันมาวันนี้ฉันแค่มาเตือน ถ้าหลังจากวันนี้ไปแกยังอยู่ที่นี่อีก แกไม่ได้ตายดีแน่! จำเอาไว้!”
ตุบ!
“โอ้ย!” ศรีษะเล็กถูกผลักจนล้มกระแทกลงกับขอบอ่างล้างหน้าอย่างแรง เป็นเหตุให้โลหิตสีแดงไหลอาบแก้มลงมาเป็นทางยาว
“กลับไปคิดอีกทีซะ คิดให้มันดี ๆ นะรัญชิดา แกจะหนีไปเองหรือจะให้ฉันต้องกำจัดไม่ให้เหลือซาก!”
นางแสยะยิ้มมองรัญชิดาอย่างนึกสมเพช พร้อมกับรีบเดินออกจากห้องน้ำไปอย่างไม่เป็นเดือดเป็นร้อนกับสิ่งที่ตัวเองทำ
รัญชิดาได้แต่มองโลหิตสีแดงที่อยู่บนฝ่ามือของตัวเอง ทำไมนางถึงได้ทำร้ายเธอไม่รู้จักจบสิ้นแบบนี้ เธอควรต้องทำอย่าง
