ตกเย็น
หลังเลิกงาน โอลีฟเก็บของเตรียมตัวจะกลับบ้าน เธอนั่งรอคาร์เตอร์ นั่งยิ้มหน้าระรื่นตามเคย ตามนิสัยของเธอ รอจนกระทั่งคาร์เตอร์เก็บของเสร็จ จึงมายืนยิ้มแฉ่งตรงหน้าเขา
" ลีฟกลับด้วย "
" กลับเองสิ "
" แต่ลีฟให้คนขับรถกลับไปแล้ว "
" ก็โทรตามสิ "
" เดชพาแก้มไปรับไอรีน แก๊กพาเฮียริคไปพบลูกค้า "
" คนที่บ้านเธอก็ตั้งเยอะ "
" แต่ลีฟอยากกลับกับเฮียเตอร์นี่ "
" เสียเวลาฉัน "
คาร์เตอร์เดินออกจากห้องไปไม่สนใจโอลีฟ ในขณะที่โอลีฟวิ่งตาม
" เดี๋ยวสิเฮียรอลีฟด้วย "
' ตุ๊บ !!! '
" โอ้ย !! "
อยู่ๆคาร์เตอร์ก็หยุดชะงักเฉยๆ ทำให้โอลีฟที่วิ่งตามมาติดๆชนเข้าที่หลังของเขาทำให้ร่างบางกระเด็นลงไปกองกับพื้น
" ซุ่มซ่าม "
นี่คือคำพูดที่คาร์เตอร์หันมาพูดกับโอลีฟในขณะที่เธอกองอยู่ที่พื้นยกมือลูบหัวตัวเองป้อยๆ กระเป๋ากระเด็นไปตกอยู่ข้างๆไม่ห่างเท่าไหร่
ท่ามกลางสายตาของลูกน้องในบริษัทที่มองมาเป็นตาเดี
