เฟื่อง ไม่ต้องไปสนิทกับเขาเลยลูก จบแล้วก็จบไป”
“ค่ะแม่ ให้คะแนนหนูต่ำแบบนั้น ก็ไม่ได้อยากสนิทด้วยหรอก รู้ไหมคะ ลูกสาวแม่ไม่ได้เกียรตินิยมเพราะเขานั่นแหละ” เฟื่องลดาได้ทีฟ้อง แล้วคุณประภาก็ทันได้ยินขณะเดินไปด้านหน้า
พ่อลูกชายคงไปทำอะไรเฟื่องลดาไว้เยอะทีเดียว ไม่ได้เธอต้องแก้หน้าให้ลูกชาย ก่อนที่จะเสื่อมเสียไปมากกว่านี้
“จริงเหรอลูก เสียดายจังลูกสาวแม่เรียนเก่งมาทุกเทอม ไม่เป็นไรช่างมันอยู่กับแม่ แม่เลี้ยงได้” สกุนาปลอบลูกสาว ไม่รู้ว่าเรื่องนี้ด้วยหรือเปล่าที่ทำให้ลูกสาวของตนนั้นร้องห่มร้องไห้เสียยกใหญ่
เมื่อขึ้นเครื่องเฟื่องลดาก็เลือกจะนอนหลับพร้อมกับมารดา เพราะประภาพยายามมาคุยโน้นคุยนี่อยู่เรื่อย เธอไม่ได้รังเกียจแม่เขา แต่ว่าบางอย่างก็ไม่ควรถามหากไม่ได้สนิทกัน
ประภาเห็นว่าสองคนนั้นหลับไปแล้วจึงเลิกวุ่นวาย ตระหนักว่าเข้าหน้าเพื่อนใหม่ไม่ติดก็อยากจะหยิกลูกชายนัก รังแกน้องขนาดนี้
