ลงจากรถแล้วคนเป็นแม่ก็รู้สึกว่ามีก้อนแข็งจุกในลำคอเมื่อภารดีและธนาเดินลิ่วเข้ามาหาเหมือนรอท่ามาชั่วกัปกัลป์พวกท่านแปลกใจเล็กน้อยที่เห็นหล่อน หญิงสาวยกมือไหว้น้ำตาเอ่อท้นออกมาเมื่อเห็นว่าธนานั้นตาแดงๆ ส่วนภารดีนั้นหรือน้ำตาไหลตั้งแต่เดินมาแล้วกระมัง
“แม่มน มาด้วยหรือ นึกว่าจะไม่มาแล้ว ขอบใจนะที่ยอมให้เจอหลาน นึกว่าเธอจะไม่ให้อภัยจนไม่ให้เจอหลานซะแล้ว” ภารดีไม่ได้เดินไปเจอหลานก่อนแต่เดินมาจับมือหล่อนและเอาแต่พร่ำขอโทษ
“สบายดีนะหนูมน ลุงไม่รู้ว่าจะพูดอะไรเลย แต่ก็ขอบคุณนะ ที่ให้โอกาสเราได้เจอหลาน ลุงไม่รู้จะขอบคุณยังไงที่หนูมนยอมพาหลานมาที่นี่ หนูมนต้องลำบากแค่ไหนตอนออกไป ลุงขอโทษนะหนูมน”
“อย่าขอโทษมนเลยนะคะ มนเองก็มีส่วนผิดที่ไม่ได้บอกเรื่องหลาน คุณลุงกับคุณภารดีอย่าคิดมากกับเรื่องในอดีตเลยนะคะมนเองก็จะไม่คิดมากเหมือนกัน มนพาหลานมากราบปู่ย่าขอขมาที่ปกปิดเรื่องหลานเอาไว้น่ะค่ะ” หญิงสาวบอกธ
