น้ำตาที่ไหลพร่างพรูของเพื่อนทำให้เรื่องของหล่อนเป็นเรื่องเล็ก มนพัทธ์นัดเจอกับเนตรตรียาระหว่างที่พักเบรกกลางวัน หล่อนเดินออกจากโรงแรมมาที่ห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ที่ห่างกันไม่ไกลนักและนัดเจอเนตรตรียาที่นี่
บิดามารดาของเนตรตรียาเพิ่งกลับหลังจากมาเยี่ยมลูกสาว แม้จะดูปรกติยามที่อยู่ต่อหน้าบุพการี หากแต่เมื่อพวกท่านไม่อยู่แล้วเนตรตรียาก็ไม่อาจกักเก็บความรู้สึกเจ็บช้ำได้อีกต่อไป
“เขาบอกตรีว่าจะไปต่างประเทศ อาจจะหายไปตอนที่ไม่ว่าง แต่ตรีไม่คิดว่าเขาจะไปเพื่อแต่งงาน ถ้าไม่เจอกันโดยบังเอิญ ตรีก็คงโง่ต่อไป ตอนที่ไปเจอต่อหน้า เขาก็ทำเหมือนไม่รู้จัก ตอนที่เขาอยู่กับผู้หญิงคนนั้นเขาทำเหมือนตรีเหมือนเป็นอากาศที่ไม่มองไม่เห็น แต่พอกลับมาแล้วเขาก็พยายามติดต่อทุกทางแต่ตรีไม่คุยกับเขา ตรีไม่อยากฟังน้ำคำอะไรอีก ตรีกลัวว่าตรีจะตัดใจไม่ได้ ตรีกลัวใจตัวเองว่าจะกลับไปยอมโง่อีกครั้ง” เนตรตรียาเล่าทั้งน้ำตา น้ำเส
