หล่อนไม่รู้ว่าความห่างเหินของเขากับหล่อนมันเริ่มจากจุดไหนกันแน่ หรือบางทีก็คิดว่ามันคือปรกติที่เขาจะออกไปพบปะเพื่อนบ้างเพราะบางคืนที่หล่อนมานอนห้องตัวเองเขาก็ตามให้หล่อนไปนอนห้องด้วยกัน แล้วอีกวันเขาก็ไปเที่ยวจนกลับดึกดื่น มนพัทธ์ก็รอจนดึกแล้วไม่เจอเขาก็กลับมานอนห้องตัวเองอีกครั้งโดยที่ไม่ได้ต่อว่าเขาคิดว่าการแสดงออกความไม่พอใจด้วยการกลับมานอนห้องตนเองในวันที่เขาออกไปข้างนอกคือการประท้วง
มันเป็นอย่างนี้สลับกันมาตั้งแต่เขากลับมาจากดูงานที่ภูเก็ต บางวันก็ทำต้องการหล่อนเหมือนขาดไม่ได้ บางวันก็เฉยใส่ ธนาถึงกับบอกติดตลกว่าธีภพเรียกร้องความสนใจ ให้หล่อนเอาใจเขาหน่อยจะได้รู้ว่ามีคนที่บ้านต้องการและอยู่ติดบ้าน
“คุณมนคะ คุณธีร์สั่งไว้ว่า กลับมาแล้วให้ไปหาคุณธีร์ที่ห้องด้วยนะคะ” คนในบ้านที่อยู่ดักรอหล่อนบอก มนพัทธ์รับคำด้วยอารมณ์แจ่มใส บอกกับตัวเองว่าไอ้ความห่างเหินที่คิดนั้น หล่อนคงคิดไปเอง คงต้
