เข็มนาฬิกาหมุนวนเรื่อยจนมาถึงเวลาเที่ยงคืน หมดวันที่หล่อนอุปโลกน์ขึ้นมาว่าสำคัญกับตัวเองเสียแล้ว
หมดวันไปโดยที่ไม่มีเซอร์ไพรส์จากเขาทั้งนั้น ความเฉยเมยและเรื่องที่เขากล่าวหาหล่อนเป็นสิ่งที่เขาคิดอยู่จริง
แล้วหล่อนจะมีหน้าไปบอกเขาได้อย่างไรว่าหล่อนกำลังท้องลูกเขา ในเมื่อเขาเข้าใจหล่อนผิดอยู่
ถ้าไม่ได้ทำให้เขาเข้าใจถูกต้องแล้วบอกออกไป หากเขาถามว่าลูกในท้องเป็นลูกใคร คงปวดใจน่าดู
มนพัทธ์รู้สึกว่าวันนี้จะผ่านไปอย่างยากลำบาก ในหัวสมองของหล่อนสับสนไปหมด แน่นอนว่ายามอยู่เพียงลำพัง น้ำตาของหล่อนก็ไหลออกมา ทั้งค่ำคืนที่ควรจะนอนพักผ่อน ในหัวของหล่อนกลับคิดทบทวนทั้งคำพูดและการกระทำของเขาซ้ำไปซ้ำมา
ถ้าเขาจะใจร้ายกับหล่อนเหมือนที่ทำอยู่เมื่อครู่นี้จริงๆ หล่อนก็อยากรู้เหลือเกินว่าช่วงเวลาดีๆ ที่ผ่านมาคืออะไร
แสงแดดยามเช้าที่สาดส่องเต็มตาทำให้คนที่เข้านอนโดยลืมปิดผ้าม่านค่อยๆ ลืมตา มองลอดออกไปยังท
