มนพัทธ์ตื่นสายกว่าทุกครั้งที่เคย หล่อนไม่ได้ตวัดสายตาไปยังที่นอนว่างข้างกาย เพราะรู้ว่าไม่มีทางมีเขาอยู่ แม้เขาจะมาหาหล่อนทุกคืน แต่เมื่อฟ้าสางข้างที่นอนของหล่อนก็ว่างเปล่ามีเพียงรอยบุบของหมอนอีกใบเท่านั้นที่ยืนยันว่าเขามาห้องหล่อน ไม่ใช่ความฝัน นิ่วหน้าให้กับความสัมพันธ์ที่หน่วงๆ ไม่สุข ไม่เศร้าหากแต่พันเกลียวหนักแน่นขึ้นของเขากับหล่อนได้ไม่นาน หญิงสาวก็ตาโตเมื่อนึกขึ้นได้ว่าหล่อนต้องไปทำงาน
วันนี้มีประชุมของผู้จัดการสาขาต่างๆ ของโรงแรมชื่นชีวันทั้งสาขาในและต่างประเทศ
หญิงสาวรีบลุกไปอาบน้ำแต่งตัวในชุดทำงานเรียบหรูและทะมัดทะแมงโดยใช้เวลาเร็วกว่าเดิม เมื่อลงไปข้างล่างเจอธนาและภารดีนั่งอยู่ก่อนแล้วแต่ไม่มีธีภพก็ถอนหายใจอย่างโล่งใจที่หล่อนก็ไม่ได้สายที่สุด
เหมือนที่สองสามีภรรยาพูดกันอยู่นั้นจะยุติทันทีเมื่อหล่อนไปถึง ภารดีหันมามองหล่อนอย่างพินิจ โดยเฉพาะรอบคอของหล่อน แล้วก็เพ่งพิศดวงหน้าส
