ลิฟต์เลื่อนตัวลงมายังชั้นล็อบบีของโรงแรมชื่นชีวัน ทันทีที่บานประตูเปิดออก มนพัทธ์ก็ก้าวเดินออกมา หญิงสาวเดินเร็วๆ มาขึ้นรถแท็กซี่ที่จอดรออยู่ด้านหน้า ท่ามกลางสายตาสงสัยของพนักงานที่เคยร่วมงานที่ไม่โอกาสได้ถามไถ่เพราะหญิงสาวรีบ เจ้าตัวเดินผ่านมายิ้มอ่อนหวานให้ แล้วก็เดินลิ่วไป
“น้องมนรีบไปไหนกันล่ะนั่น ยังไม่ได้ทักเลย ตั้งแต่ขึ้นไปทำงานกับเลขาคุณธีร์ ไม่ค่อยได้คุยกันเลย”
“ถึงไม่ได้คุยบ่อยแต่น้องมนก็เหมือนเดิมตลอดนะ ครั้งแรกที่เจอเราเอาแต่สบประมาท มองน้องมนผิดไปจริงๆ ไม่คิดว่าจะน่ารักเสมอต้นเสมอปลาย เลขาจอมเฮี้ยบของคุณธีร์ยังรักนักรักหนา ดีใจจริงๆ ที่คุณธีร์แต่งงานกับน้องมน ถ้าเป็นคุณจิดาละก็ ไม่อยากจะนึกเลย คงเป็นเมียที่ไม่ช่วยงานผัวแต่เอาเท้าราน้ำแทน”หยกมณีมองตามมนพัทธ์ไปแล้วเปรยขึ้นมากับพนักงานที่ยืนรอแขกเช็กอินที่หน้าเคาน์เตอร์ด้วยกัน
“แต่ฟ้าเคยได้ยินจากญาติที่เป็นแม่บ้านให้คุณธีร์ เข
