บทที่ 53
เขาหัวเราะร่วนอย่างอารมณ์ดี มองหล่อนตลอดทั้งตัวด้วยสายตาที่เปลี่ยนเป็นหื่นกระหายทันที
“ฉันรับปาก”
หล่อนยิ้มออกมาอย่างโล่งอก กำลังจะหมุนตัวออกจากห้องทำงานของเขา แต่เขาเรียกเอาไว้เสียก่อน
“จะไปไหนล่ะ”
“พราวจะพาแม่ไปหาหมอ”
เขาเดินเข้ามาคว้าแขนของหล่อนเอาไว้ สัมผัสอบอุ่นแสนคุ้นเคยจากฝ่ามือกระด้างทำให้หล่อนสะท้านไปทั้งจิตวิญญาณ หล่อนเงยหน้าขึ้นมองเขา มองด้วยความรู้สึกโหยหาไม่ต่างกัน
“หลังจากฉันแก้แค้นเธอจบก่อน พราวเนตร”
“แต่แม่...อาจจะรอไม่ไหว”
“แม่เธอรอไหว เพราะฉันทำไม่นานหรอก”
“ทำ? คุณคีแรนจะทำอะไรพราวคะ”
หล่อนลืมถามไปสนิทเลยว่าเขาจะแก้แค้นหล่อนยังไง จะตบจะตี หรือว่าจะหักคอจนตาย
เขาหัวเราะชอบใจ ถอยออกห่าง ก่อนจะออกคำสั่งกระด้างที่ทำให้หล่อนน้ำตาร่วงอีกครั้ง
“มาคุกเข่าตรงหน้าฉันนี่”
“คะ?”
“บอกให้มาคุกเข่าไง”
หล่อนหน้าซีดเผือด เมื่อสมองรู้เท่าทันความคิดของคนตัวโตตรงหน้
