บทที่ 54
หล่อนถูกคีแรนกัดกินด้วยความหื่นกระหายยาวนานหลายชั่วโมงต่อเนื่องกัน เขาไม่ยอมแม้แต่จะให้หล่อนหยุดพักหายใจ เขาสอดใส่ไม่หยุด โยกคลึง กระทำกับร่างสาวจนอ่อนเปลี้ย สองขาหมดเรี่ยวหมดแรงแม้แต่จะแค่ทรงตัวยืน เขาย่ำยีหล่อนจนสาสมกับเงินยี่สิบล้านบาทในเช็คใบนั้น
“ฉันอิ่มแล้ว ออกไปได้”
หลังจากครั้งสุดท้ายที่เขาแตกระเบิดในกายของหล่อนเสร็จแล้ว เขาก็ถอยออกห่าง และแต่งเนื้อแต่งตัวจนเรียบร้อย ในขณะที่หล่อนยังนอนแผ่หลาอยู่บนพื้นเพราะยังไม่หลุดออกมาจากบ่วงสวาท นอนหลับตาพริ้มด้วยความสุขจนน่าอับอาย กระทั่งเขาโยนเสื้อผ้ามาใส่ร่างนั่นแหละถึงได้รู้สึกตัว
“แต่งตัวได้แล้ว ฉันไม่เอาเธอซ้ำหรอก ฉันเหนื่อย”
คนที่เพิ่งได้สติรีบขยับตัวลุกขึ้นนั่ง หน้าตาแดงก่ำและร้อนฉ่าด้วยความอับอาย
“คนป่าเถื่อน”
หล่อนมองเขาและต่อว่า แต่เขากลับหัวเราะเยาะไม่สะทกสะท้านเลย
“ก็เห็นเธอชอบดีนี่ ครางลั่นเชียว”
แต่ละคำพูดของเข
