บทที่ 60
หนึ่งเดือนต่อมา พราวเนตรนั่งคุยโทรศัพท์มือถืออยู่กับงามระยับบนเตียงนอน รอยยิ้มแห่งความสุขเกลื่อนใบหน้าของคนท้องมากมายนัก
“แล้วสามีเธอทำอะไรอยู่ล่ะตอนนี้ ฉันโทรมากวนหรือเปล่า”
“ไม่กวนเลยงาม”
พราวเนตรเบนหน้าไปมองสามีตัวโตเมื่อเพื่อนเอ่ยถามถึง และหัวเราะคิกคักด้วยความขบขัน
“หัวเราะทำไมล่ะพราว มีอะไรหรือเปล่า”
“ไม่มีอะไรหรอกงาม แค่ขำคุณคีแรนน่ะ”
“อ้าว ทำไมล่ะ” งามระยับเอ่ยถามอย่างสงสัย
“ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้ นั่งกินมะม่วงเปรี้ยวจิ้มกะปิอย่างเอาเป็นเอาตายเลยเธอ กินอย่างกับคนแพ้ท้องแน่ะ”
“เฮ้ย จริงอะ”
“จริงสิ จะโกหกทำไมล่ะ เห็นเป็นแบบนี้มาสองอาทิตย์แล้ว”
งามระยับได้ยินก็หัวเราะออกมาบ้าง “สงสัยแพ้ท้องแทนเมียมั้งพราว”
“แพ้ท้องแทนฉันเหรอ”
พราวเนตรนิ่งหยุดคิด ก่อนจะค้นพบว่าตัวเองไม่ได้แพ้ท้องมาสองสัปดาห์แล้วเช่นกัน
“ไม่น่าเชื่อนะงาม”
หล่อนหันไปมองสามีตัวโตที่กำลังเอร็ดอร่อยกั
