“พวกเราไปอาบด้วยกันนะ~” คนตัวโตยิ้มร้ายใช้มือประคองอุ้มร่างสวยลอยขึ้นพร้อมกับดึงผ้าห่มพันกายของเธอทิ้งเอาไว้บนเตียงแล้วย่างก้าวลงจากเตียงนอน คนตัวเล็กรีบนำมือข้างหนึ่งขึ้นมาปกปิดหน้าอกตัวเองส่วนมืออีกข้างปกปิดของสงวนส่วนล่างเอาไว้แต่ก็แทบจะปิดไม่มิดอยู่ดี
“ปล่อยหนูลงเถอะหนูเดินเองได้” ชะเอมเขินอายจนหน้าขึ้นสีแดงมองใบหน้าหล่อเหล่าของชายหนุ่มที่กำลังโอบอุ้มเธออยู่
“เดินไหว?” เขาถามเธอแต่สายตาไม่ได้มองหน้าเธอเลยแม้แต่น้อย พายุใช้สายตาโลมเลียไปทั่วทุกมุมเรือนร่างสวยแค่เพียงได้มองไอ้เจ้าลูกชายของเขาก็แข็งชี้โด่ขึ้นมาอีกแล้ว
“ค่ะหนูเดินไหว~ พี่มองหน้าหนูสิ! จะมอง..อะไรของพี่นักหนา” คนตัวเล็กเอ่ยด้วยน้ำเสียงติดๆขัดๆที่โดนสายตาของเขาเฝ้ามองไปตามสัดส่วนเรือนร่างเธอและเมื่อได้ยินเสียงหวานจากปากเธอก็ทำให้เขามองมาที่ใบหน้าสวยหวาน เขามองสบตาเธอ ใบหน้าสวยร้อนวูบวาบไปหมดยามเมื่อได้สบนัยน์ตาคมของชายหนุ
