“อืม งั้นกูกลับห้องก่อนแล้วกัน” พายุเตรียมบอกลาเพื่อนๆพลางลุกขึ้นยืนเตรียมพร้อมที่จะเดินขึ้นไปปลุกคนตัวเล็กให้กลับห้องด้วยกัน
“ไม่อยู่ดื่มกับพวกกูก่อนเหรอ” ขุนพลเอ่ยชวนเพื่อนสนิทก่อนที่พายุจะเดินออกไป
“ใครมันจะไปอยู่ไหวกูเพลียอยากนอน” พายุส่ายหน้าเป็นเชิงว่าตอนนี้ไม่ไหวจริงๆ เขาพึ่งทำเรื่องอย่างว่าไป ปล่อยน้ำออกไปตั้งเยอะตอนนี้เหนื่อยและเพลียเป็นอย่างมาก
“ฮันแน่! กับน้องชะเอมแตกกี่น้ำแล้ววะ” เจมส์หัวเราะเสียงดังรีบแซวเพื่อนรักอย่างคนที่อารมณ์ดี
“เสือก! เรื่องของผัวเมียคนอื่นไม่เกี่ยว” ชายหนุ่มใช้สายตาไล่มองเพื่อนทุกคน เอ่ยปากด่าแต่แววตากลับยิ้มเยาะชอบใจ
“หึ เต็มปากเต็มคำนะครับไอ้คุณพายุ” เจมส์อดที่จะขำไม่ได้เพราะเพื่อนของเขาวันนี้กลับยอมรับออกมาหน้าตาเฉย ในใจคงเต็มไปด้วยน้องชะเอมทั้งสี่ห้องหัวใจแล้วมั้ง
“กูไปละ ไว้ค่อยดื่มกับพวกมึงวันหลัง ยังไงก็ขอบคุณพวกมึงมาก กูกลับก่อน” พายุบอกไปย
