“เธอรู้อะไรมั้ยว่าพวกเราเคยเจอกันมาก่อนตอนที่เธอยังเป็นเด็กน้อยอยู่ชั้นมัธยมด้วยนะ” อยู่ดีๆพี่พายุก็บอกกับฉันว่าพวกเราเคยเจอกันมาก่อนในตอนที่ฉันยังเป็นเด็กมัธยมด้วย ว่าแต่ว่ามันคือตอนไหนกันนะทำไมฉันถึงจำอะไรไม่ได้เลย
“จริงเหรอคะทำไมหนูถึงจำอะไรไม่ได้เลย” คนตัวเล็กเอียงคอถามด้วยความสงสัย
“เธอไม่เคยจำใครเลยต่างหาก!” อ้าว รู้สึกผิดขึ้นมาทันทีเลย น้ำเสียงของพี่พายุดูเหมือนจะงอนยังไงก็ไม่รู้ไม่ได้การแล้ว ฉันต้องรีบอ้อนเขาหนักๆสักหน่อย ก็มันนานมาแล้วนี่เนอะใครจะไปจดจำได้ทุกอย่างกันเล่า
“พี่ก็..เล่าให้ฟังหน่อยได้มั้ยคะว่าพวกเราเจอกันที่ไหนและเมื่อไหร่” คนตัวเล็กพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงออดอ้อนพลางใช้มือบีบนวดท่อนแขนสุดล่ำให้กับเขา
“ก็ได้” พายุใจอ่อนลงทันทีเมื่อโดนคนตัวเล็กใช้น้ำเสียงออดอ้อนเข้าให้
ย้อนไป 9ปีที่แล้ว
“พายุ วันนี้พวกเราจะไปเที่ยวไหนกัน” สายฟ้าที่ตอนนั้นอายุเพียงสิบห้าปีได้ถามไปยัง
