"ถ้างั้นก็คงต้องเป็นชะเอมแล้วนะลูก ค่อยๆศึกษานิสัยใจคอพี่เขาดูไปก่อนก็ได้ลูก พ่อกับแม่ยังไม่ได้ให้หมั้นกันตอนนี้" พ่อหันมาพูดกับฉันอีกครั้งในเมื่อพี่ๆทั้งสองของฉันปฏิเสธมาซะขนาดนั้น ความหวังของพวกท่านก็คงต้องมาอยู่ที่ฉัน
"แต่.." ชะเอมพยายามที่จะเอ่ยปากปฏิเสธออกไปแต่ก็ต้องโดนกลบด้วยเสียงหวานของพี่แชมเปญเสียก่อน
"งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้ว แชมเปญขอตัวกลับก่อนแล้วกันนะคะ" แชมเปญพูดเสร็จก็ลุกขึ้นยืนสวัสดีพ่อกับแม่และเตรียมที่จะเดินออกไป
"เดี๋ยวค่ะ..รอชะเอมด้วยพี่แชมเปญ" ชะเอมรีบลุกขึ้นยืนเอ่ยปากบอกให้พี่สาวหยุดรอเธอด้วย
"เดี๋ยวพี่ไปรอในรถ" แชมเปญหันหน้ากลับมาบอกชะเอมก่อนที่จะเดินออกไปนั่งรอในรถของเธอเอง
"พ่อคะ ป้าโจแอนเขาไม่ได้เจาะจงมาใช่มั้ยคะว่าเป็นใคร" ชะเอมถามไปยังผู้เป็นพ่ออีกครั้งอย่างมีความหวังยังไงซะก็ต้องไม่ใช่เธอที่จะต้องโดนคลุมถุงชนในครั้งนี้เป็นแน่
"ก็ใช่"
"งั้นเอาไว้ค่อยคุยกันนะค
