แขนแข็งแรงของเขาตรึงตัวฉันไว้แน่น ร่างฉันลอยขึ้นจากพื้นอย่างง่ายดายเหมือนฉันไม่มีน้ำหนัก เขาก้าวขึ้นบันไดช้า ๆ แต่มั่นคง
ทุกจังหวะฝีเท้าเหมือนตอกย้ำว่าฉันกำลังจะไปอยู่ในพื้นที่ของเขา กลิ่นกายอุ่นผสมกลิ่นน้ำหอมจาง ๆ
ทำเอาฉันยิ่งรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง ใบหน้าฉันร้อนวูบวาบ ไม่รู้เพราะเขินหรือเพราะใจมันเต้นแรงเกินไป
พอถึงชั้นบน เขาผลักประตูห้องออกด้วยเท้าแล้วพาฉันเข้าไปทันที เสียงประตูปิดดัง คลิก ทำเอาฉันสะดุ้งนิด ๆ ห้องของเขามืดสลัว
มีเพียงแสงจากโคมไฟหัวเตียงที่ให้บรรยากาศอบอุ่นแต่ก็ชวนให้หัวใจสั่นไม่แพ้กัน
ที่นอนนุ่มยวบรับร่างฉันในเสี้ยววินาที ก่อนที่ร่างสูงจะโน้มตัวตามลงมา
แขนแข็งแรงยันกับที่นอนข้างใบหน้าฉันอย่างมั่นคง จนฉันขยับไม่ได้ หัวใจฉันเต้นแรงเหมือนจะทะลุออกมา เพราะระยะที่ใกล้เกินไป
“พี่แทน…ปล่อยได้แล้ว นุ่นจะกลับไปห้องแจม” ฉันพยายามดันอกเขา แต่เหมือนดันกำแพงหิน
“แจมมันนอน
