นะ นที
เป็นเวลาหลายชั่วโมงที่เครื่องบินกว่าจะลงจอดยังสนามบินที่มีชื่อเสียงของประเทศ ผมรู้สึกกระสับกระส่ายอยู่ตลอดเวลาระหว่างที่นั่งอยู่บนเครื่องบิน โดยภาวนาให้เครื่องบินลำนี้ถึงเมืองไทยโดยเร็ว ผมรีบเดินออกจากสนามบินไปขึ้นรถตู้คันใหญ่ที่จอดรออยู่บริเวณประตูทางออกผู้โดยสาร
“ไปที่บ้านหลังนี้ด่วน และที่สำคัญสั่งคนของเราให้เตรียมอาวุธพร้อมมือไปจัดการมันให้ราบคาบ ถ้ากูยังไม่ได้สั่งอะไรอย่าเพิ่งทำอะไรทั้งนั้น!!” ผมออกคำสั่งทันทีที่นั่งลงบนเบาะ พร้อมกับส่งพิกัดของบ้านของไอ้แบงค์
“รับทราบครับนายท่าน” รถตู้คันโตก็เริ่มเคลื่อนตัวออกจากบริเวณด้านหน้าประตูทางออกผู้โดยสารของสนามบินชื่อดัง ตรงไปยังเป้าหมายที่ผมต้องการไปในเวลานี้ ผมหยิบขวดไวน์ที่ลูกน้องเตรียมไว้ให้เทใส่แก้วก่อนจะยกขึ้นดื่มย้อมใจก่อนที่จะไปถึงยังหน้าบ้านของไอ้ทาสที่กล้าดีให้คนอื่นมาวุ่นวาย
เค คินพงษ์
เช้านี้เป็นเช้าที่สดใสมากสำหรับ
