แบงค์ บวรวิชญ์
"ญาติคนไข้รอด้านนอกนะคะ" ผมหยุดยืนอยู่บริเวณด้านหน้าประตู ระหว่างที่เจ้าหน้าที่เปลของโรงพยาบาลกำลังเข็นหลานชายของผมที่นอนหมดสติเข้าไปด้านในห้องฉุกเฉิน สำหรับกรณีของไอ้เลวนั่นเจ้าหน้าที่ตำรวจขออนุญาตเข้าไปควบคุมอยู่ภายในด้วยเพื่อป้องกันการหลบหนีของมัน กลับถูกปฏิเสธจากเจ้าหน้าที่ห้องฉุกเฉินด้วยเหตุผลทางการแพทย์ การรอด้านหน้าห้องฉุกเฉินจึงเป็นวิธีที่ดีที่สุด โดยมีเจ้าหน้าที่ตำรวจอีกกลุ่มไปคอยซุ่มอยู่บริเวณด้านหลังห้องฉุกเฉินที่มีหน้าต่าง เพื่อความรอบคอบและปลอดภัยสำหรับทุกคน
ความรู้สึกภายในใจของผมตอนนี้มันเคว้งคว้างไปหมด ไม่รู้จะให้ตัวเองปรับอยู่ในโหมดไหนเลย โดยมีน้องทอสนั่งกุมมืออยู่ที่เก้าอี้บริเวณด้านหน้าห้องฉุกเฉิน อีกฟากหนึ่งเป็นคุณเคที่นั่งให้กำลังใจ คอยพูดปลอบใจผมตลอดเวลา มันทำให้ผมรู้สึกว่าไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวลำพังในสถานการณ์แย่ๆ แบบนี้
"อย่าโทษตัวเองเลยนะครับ ไม่ใช่ค
