จินดาหราเดินตาม ‘แม่สามี’ หมาดๆ ต้อยๆ ขณะที่คนเดินนำหน้ากลับยิ้มแย้มแจ่มใสร่าเริงผิดกับตอนที่เจอหน้ากันครั้งแรกลิบลับ แต่เพราะเธอโดนโนอาห์ที่มักจะส่งยิ้มอันตรายมาให้อยู่เสมอ เขาเป็นคนที่ยิ้มบ่อย แต่ต้องพึงระลึกไว้เสมอว่ารอยยิ้มของเขานั้นคือรอยยิ้มของปีศาจโดยแท้ เธอเลยมีความหวาดระแวงฝังอยู่ในสายเลือดแล้วในตอนนี้
“จินนี่จ๊ะ”
เสียงเรียกจากผู้สูงวัยกว่าทำให้จินดาหราถึงกับสะดุ้ง เธอเร่งฝีเท้าขึ้นไปเทียบเคียงกับคนที่เดินนำหน้าเธออยู่
“ค่ะมิสซิสแมคฟาแลนซ์”
จินดาหราตอบรับเสียงใส ทว่าแมรี่ แมคฟาแลนซ์ที่ดูสาวและแข็งแรงกว่าอายุมากกลับยกมืออวบอูมของนางตีท่อนแขนเธอเบาๆ หนึ่งที พร้อมกับชักสีหน้าไม่ชอบใจอย่างไม่ปกปิด
“นี่แหนะ!” นางร้องอย่างหมั่นเขี้ยว “แม่บอกจินนี่ตั้งหลายครั้งแล้วว่าให้เรียกว่าแม่ ไม่ต้องเรียกมิสซิสแมคฟาแลนซ์ให้ห่างเหิน”
แต่เธออยากห่างเหิน!
จินดาหราได้แต่โอดครวญในใจ ห่างเหินกับเธ
